King And Queen Of Gotham

Doctor Harleen Quinzel

Boş koridorda duyulan topuklu ayakkabımın sesi çok hoşuma gidiyordu.Elimde yine dosyalarımla odama yönelmiş,bir şeyler mırıldanıyordum.Odamda otururken aniden bayan Delemer gelmişti.Ama suratından da anlaşıldığı gibi bir sorun vardı,belliydi.

Harleen:Noldu bayan Delemer?
Bayan Delemer: Size bir şey bildirmem gerekiyor bayan Quinzel.
Harleen:Evet dinliyorum

Suratındaki dehşet giderek büyüyordu ama ben yinede sakin kalmaya çalışıyordum.

Bayan Delemer:Bayan Quinzel sizi diyer doktorumuz "GİTTİĞİ" için en üst kattaki Joker isimli hastaya atıyoruz.

Gerçekten mi? Joker? Yani JOKER! Korkudan hem suratım donmuştu ama aynı zamanda sakin kalmaya çalışıyordum.Aslında niye bundan korkmuştum ki? O da sadece bir hastaydı.Nesi fazlaydı veya nesi azdı?
Dosyayı elime almış inceliyordum. Joker. Büyüleyici yeşil saçları vardı bu adamın. Ve o muazzam mavi gözleri. Sanki benim için yaratılmıştı. Sanki ben büyüleniyim diye yaratılmıştı. Sonra daha yakından inceledim bu adamın dosyasındaki fotoğrafını. Bembeyaz tenindeki yaraları inceledim. İçinde saklı olan güzelliği inceledim.
İşim gereği dosyasının tamamını incelemem gerekiyordu. Ve incelerken fark ettim ki geçmiş bilgisi hiç yok. Adı yok. Sanki böyle biri yok.
Deliler hastanesindeki günümden sonra eve gittim. Eşyalarımı fırlatıp yatağa uzandım ve gözlerimi kapattım.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Sabah uyandığımda ilk farkettiğim şey kuş cıvıltılarıydı. Burnuma bir koku geldiğinde merakla ayaklandım ve salona koştum. Salondaki kahve sehpasının üzerinde bir not, yanında ise bir tepsiye koyulmuş kocaman ve lezzetli görünen bir kahvaltı vardı. Notu açtığımda içinde ilk dikkatimi çeken şey kocaman bir gülüş resmiydi. Sonra okumaya başladım.

Sevgili Harleen
Bugün seni görmek için okadar Sabırsızlandım ki seni hemen görmek için evine geldim. Gece çok tatlı uyuyordun, o yüzden seni uyandırmak istemedim. Bugün görüşürüz Doktor.

Aklımda okadar çok soru vardı ki kafamdaki sesler artık başımı ağrıtıyordu. "Teker teker söyleyin!" Diyerek bağırdım ve kafamı ellerimin arasına aldım. İlk soru bu kimdi, ikincisi ise evimi nerden biliyordu, üçüncü soru ise o kocaman gülücük işareti ne alakaydı?
Hepsine tek bir cevabım var:
BİL-Mİ-YO-RUM!!!
Sakinleşmem lazımdı o yüzden duş alıp giyindim. Off yine işe gitmek zorundayım. Çantamı toplayıp evden çıktım. Ama ne ile karşılaşacağımı bilmiyordum

İlk bölümün sonuna geldik tatlışlaaaar.Biliyorum kısa oldu ama neyse. Bu benim ilk kitabım ama inşallah daha nice kitaplarımız olur.AMİN. (He bide şarkı bağımlılık yapıyor) Hepinize öpücükler ve BYEEEEEEEEE😙

Sevgili yazarcığınız Melisa...