Κάλοι

θεκλα |•| ενα

  ~ αν καποτε αγάπη μου, βρεθούμε χωρια, να ξέρεις, αγάπη μου τα ματια σου που έχουν το χρωμα του ουρανού και τα δικά μου στο χρωμα της νύχτας καποτε θ'αγκιξουν έστω και για λιγα λεπτα σε ενα ηλιοβασίλεμα σαν τίποτα που ο κόσμος έχει ξαναδει.  Τοτε αγάπη μου, και ας μην σμίξουμε ποτε, θα είμαστε μαζί~

Εβαλε κάτω το στιλο και ξαναδιαβασε αυτό που έγραψε

Ομορφο

Η Θέκλα αναστεναξε και άφησε κάτω το τετράδιο που είχε γεμισει με ποιήματα, ζωγραφιές, στιχους και τις σκέψεις της.

Οι σκέψεις της. Ενας ανεμοστρόβιλος απο οψεις της πραγματικότητας που κανεις άλλος δεν μπορούσε να δει αλλά ουτε και να κατανοήσει.
Εμάς ολοδικος της κόσμος.

Ειχε αρχισει να πεφτει η νυχτα και το δωμάτιο σκωτινιαζε σιγά σιγά. Η λάμπα της Θέκλας είχε καεί το πρωι και δεν την είχε φτιαξει ακόμη.
Εξάλλου για κάποια σαν αυτή ο χρονος ηταν Πολύτιμος. Κάθε δευτερόλεπτο ξοδευόταν διμιουργοντας. Που χρόνος για λάμπες;

Ανοιξε την τηλεόραση για να καταπνίξει το ξαφνικό αισθημα ανικανότητας που την κατεκλιε. 

Σαπουνόπερα
όχι

Τηλεπαιχνίδι
όχι

Ξένη ταινία
όχι

Ειδήσεις
ναι, γιατί όχι;

Η φωνη της παρουσιάστριας έβγαινε ξερή και μονότονη.
Η Θέκλα απηγγειλε πολύ πιο ωραία.

"Πρωχοραμε τώρα στις ειδήσεις απο τον κοσμο. Στο Χαλέπι συνεχίζεται ο αιματηρός πόλεμος καθώς δεν έχει παρθεί απόφαση εκεχειρίας. Στις εινωμενες πολιτείες τώρα για να δουμε τα νέα σχόλια του υποψηφίου Donald trump ο οποίος δεν δίστασε να δηλώσει πως οι γηναικες θα πρεπει να-"

Φτανει.

Τόση ασχήμια.

Μα όχι στον δικο της κοσμο.
Οχι, εκεί όλα ηταν όμορφα.

Το δωμάτιο ηταν τελείως σκωτινο τώρα αφού είχε σβήσει και το αχνό φως της τηλεόρασης.
Η Θέκλα σηκωθεικε και πήγε προς την πόρτα.
Εξω απο το δωμάτιο της το σπίτι ηταν ζεστο και φωτεινό αλλά φάνταζε ξένο και αφιλοξενο στην θεκλα.

Μια όμορφη μυρωδιά είχε γεμίσει το σπίτι και η Θέκλα κατευθύνθηκε προς την κουζίνα.

Η κύρια Αντιγόνη η μητέρα της Θέκλας κόντευε τα σαρανταπέντε ώμος τα κατάμαυρα μαλλια της σε συνδιασμό με το γυμνασμενο σωμα της έδιναν την εντύπωση μιας πολύ νεώτερης γυναίκας.

"Γεια σου γλυκιά μου"

Δεν σηκωσε καν το κεφαλι της απο το κηνιτο της.

Ολά ηταν τόσο ψεύτικα

"Γεια σου μητέρα"

Οταν ήτανε μικρή την έλεγε μαμά ή μανούλα. Στα πέμπτα της γενέθλια, της είπανε να μην κανει σαν μωρο και να την λέει μητέρα.
Μονο που...μονο που στα πεντε της χρόνια ήτανε μωρο.
Παντα όλοι θέλαν να είναι ώριμη.
Και αν δεν ήθελε να είναι ώριμη;

Μια γρήγορη ματια μπρος τον φούρνο αποκάλυψε ενα μεγαλο κοτόπουλο με πολλές πατάτες.

Εγλειψε τα χειλη της.

Η κύρια Αντηγονη γέλασε ενα ξερό γέλοιο.

"Μην κοιτάς μπρος τα εκεί, για σένα βραζω λαχανακια βριξελων. Πως νομίζεις πως θα χάσεις τα επιπλέον κιλά σου αμα συνεχεια-"

Φτανει

Τόση ασχήμια

Ωπος είχε κλείσει την τηλεόραση νωρίτερα, έκλεισε τώρα την μητέρα της.

Η Θέκλα δεν ήτανε υπέρβαρη απλως είχε εξι εφτά κιλακια παραπάνω.
Δεν την πείραζε ώμος. Η μονη φορά που το σκευτοταν ήταν όταν χόρευε. Ποσο ποιο ευκολο θα ηταν αμα ηταν σαν τα αλλά κορίτσια στην σχολή χορού.
Οι μεγάλες αιθουσες με καθρέπτες σε αλλους τους τοίχους της θύμιζαν τις ατέλειες της.
Αντί να μετρα τον ρυθμο μετραγε τα άσχημα απανω της.

Και πλιε
Κιλά
Γκραντ πλιε
Λαδομενα μαλλια
Σασε
Μουντά ματια
Πρωτη ποσισιον τα χέρια
Μεγάλη μύτη
Ανύπαρκτο στόμα
Μεγαλα αυτιά
Απεσιο μέτωπο

Η Θέκλα κούνησε γρήγορα το κεφάλι για να βγάλει απο μέσα της άσχημες σκέψεις.

Οχι.
Ηταν πλούσια πρωσοπικότητα, και αυτό άξιζε πιο πολύ απο την εξωτερική εμφάνησή.

Ετσι;

A/N

×Τα κεφάλαια θα ανανεώνονται όταν το προηγούμενο έχει 5+ views.
Παρακαλώ μην κλέβεται ιδέες γιατί οι δικές σας είναι πολύ πιο ωραίες και ενδιαφερουσες απο τις δικές μου.×