EVDEKİ YABANCI

bölüm 1

"Babacığım yine cok yorulmuşsun. Gec saatlere kadar çalışıyorsun. Bu insaat seni cok yoruyor az kaldı. Okulumu bitirip bir doktor olayım seni hic çalıştırmayacağım."

Babam dünyadaki tek varlığım. Insaatlarda işçi olarak çalışıyor.

"Armağanım sen beni düşünme ben gayet iyiyim. Anlat bakayım okul nasıl gidiyor " dedi

İstisnasız her akşamki sohbetlerimiz böyleydi. Üzerini çıkarır elini yüzünü yıkar çalışma masamın karşısındaki kanepeye uzanıp konuşurduk. Muhabbetimizin ardından sofrayı kurup yemegimizi yer biraz daha vakit geçirir yatardık.

Günlerimiz böyle geçiyordu. Son zamanlar ufak tefek yaralanmaları oluyordu.

"Bu seferki inşaat hiç hoşuma gitmiyor, is güvenliği yok denecek kadar az. Baksana hergün bir yerin morarmış bir şekilde eve geliyorsun. " Deyip ayaklarını dizime aldım. Yine cok şişmiş ve parçalanmıştı. Vazelini ayaklarına masaj yaparak sürmeye başladım.

"Düşünceli kızım aynı annene benziyorsun. O da senin gibi söylerdi . Merak etme bebeğim, benim hatamdı dikkatsiz davrandım"

"O zaman biraz daha dikkatli davran olmaz mı? benim senden başka kimim var. " gözlerim dolmuş sesim çatallaşmıştı.

Kalktı bana sarıldı gözümden akan iki damla yaşı silip öptü.

"Özür dilerim kızım daha dikkatli davranacağım. "

****

Okuldan henüz yeni gelmiştim. Kapıda babamın çalışma arkadaşını gördüğümde kalbimden bütün vücuduma yayılan korku ..

"Yusuf amca ne oldu neden konuşmuyorsun. Lütfen Sadık amca bari sen konuş babama birşey mi oldu."

"Üzgünüm kızım.. Başın sağolsun..

Donup kalmıştım ne ağlayabildim ne bir söz ... asansörle malzeme taşıyormuş 16.katta halat kopmuş ..

"Babacımmm.."

****

Sonbaharın soğuk yağmuru , donuk yüzüme sertce vuruyordu. Tutunacak dalım kalmamış en ufak bir rüzgarda savrulup uçacakmış gibi hissediyordum.

"Ah kızım nolur iki damla ağla içine akıtma, sonra toparlayamazsın. " üst komşumuz ayşe teyzeydi . Oldukça yaşlı olmasına rağmen bana annemin yokluğunu hissetirmemek için elinden geleni yapıyordu. Simdi de babasızdım...

Sürekli birisi birşeyler söyleyip, bana acıyorlardı.
Sözler kulağıma çarpıp geri çıkıyordu.

Kalabalık dağılmaya başladı , en son imamda gidince Ayse teyzeyi de zorla yolladıktan sonra nihayet babamla başbaşa kaldık.

"Bana daha dikkatli olacağını söylemiştin, neden sözünde durmadın . Mezarına yığılmıştım. Ben simdi ne yapacağım. Beni sensiz bırakma, bu dünyada senden baska kimsem yok demiştim. Ben evde tek kalamamki korkarım. Geceleri kabus gördüğümde bana sarılıp uyurdun . Bana kim sarılacak kim kızım sen benim armağanımsın diyecek..neden baba neden beni bıraktın.. gözyaşlarım yagmurla yarış yaparcasına akmaya başladı. Toprağı yumruklayıp durdum .."neden baba neden" yere yığıldım .. kendime geldigimde yağmur coktan bitmişti.

"Sen burda üşümedin mi . Hadi kalk evimize gidelim. Yine uzan ayaklarını ovayım. Bak yine ağlıyorum sen yoksun kim silecek göz yaşlarımı. "

Gözlerim kararmıştı. Açtığımda hastanedeydim. Beynim bulanık gibiydi. Aglamak istiyordum ama ağlayamıyordum. Duygularıma künt vurulmuştu sanki. Babamın mezarında bayılmışım başka bir mezar ziyaretine gelen abi beni fark etmiş önce ağladığımı düşünmüş zaman gectikce daha da merak etmiş yanıma geldiğinde baygın olduğumu görünce hemen hastaneye getirmişler.