His purpose.

Chapter 1 : My life

######

'I told you, Never messed with Celes.'

*bagshhh...ting*

Sinabihan ko na siya nung una, pero magulo eh, makulit. Kaya yan napala niya.

Iniwan ko siyang naka higa sa lupa.

I was just seating here. Drinking and eating alone.

'C-Celes. T-Tawag po k-kayo sa p-p-principal o-' stuttering?

That's one of a symptoms, pag kinatatakutan mo ako.

Hindi ko na pinatapos yung babae at nag lakad na ko sa office.

Shems, ito na ata ang pinaka matagal na stay ko. Two weeks? Minsan kase days lang, bago ako matawag sa office at tadaaa kick out.

Bago ako makarating sa office, may bamangga sakin na babae.

"Sorry." Mag so-sorry siya ng naka yuko? Well I don't tolerate that attitude.

Tiningnan ko siya ng may pag kabagot. Tumingin naman siya sakin.

"What?" Tanong niya.

*pak*

"Ahh!" Hinawakan niya ang pisngi niyang namumula na dahil sa pag sampal ko.

"You trash monkey, never show your face again. And ... wag mo kong binabangga." Kalmado pero malaman na sabi ko saka umalis.

Yah. Ganyan ako. I'm the rudest girl you had ever known.

I can do whatever to them. Wala kong paki alam. Bakit? Naranasan ko din naman ang masaktan. Ang malala emotionally ako nasasaktan.

Pumasok ako sa office at nakita yung lalaking sinapak ko kanina, at yung principal.

"Have a seat Miss Celes Dramen." Umupo ako katapan nung lalaki.

"Make it fast Principal. I don't want to wait." Sabi ko saka umayos ng upo.

"Celes, para maayos na to. Mag sorry ka nalang kay Anton. Pag humingi ka ng tawad, hindi kita-"

"Kicked me out then principal. I hate saying sorry."

Mukha atang nagulat siya. Well sa dalawang linggo ko dito, naka dalawang linggo na din akong nag pabalik balik sa office niya. Tsk di pa siya na sanay.

Bumukas ang pinto na siyang ako naman ang nagulat.

Tsk. Why did this principal need to call him? Napasandal nalang ako sa upuan.

"Mr. Dramen. I'm glad to see you here. I can't, this school can't change your daughter's attitude Mr. Dramen. We're very sorry."

Seryoso si dad at tumatango sa sinasabi ni principal.

"It's ok. Sorry Ms. Flared. We need to go. Thank you by the way Ms. Flared."

Hinila ako ni dad papunta sa kotse niya.

"Hop in Celes." Utos niya. Kesa tumayo lang, pumasok na ko.

"16 school in all and you've been kicked out?! What do you want Celes! What else?" Sigaw niya sakin.

Ahuh. Yap. 16x na kong naki-kicked out. At Yap. It's all because of me. Lagi naman.

"What's the problem? Talaga bang ganyan ka katanga? Ilang beses na! Nakaka sawa ka na Celes!"

"Yah, whatever. Talk to your self." I murmured.

"Last na to. Pag ikaw na kicked out pa, pasensiyahan nalang Celes."

Tumahimik na siya, buti naman. Nakaka tuliling makinig sa boses niya.

Tuwing maki-kicked out na ko tsaka lang mag papakita sila dad sa school. Like duh?

Bukas sa ibang school na naman ako, tsk.

What kind of students na naman ba ang mai-encounter ko?

Bumaba ako ng kotse niya at nauna ng pumasok sa bahay.

9:20 palang. Bumalik din si Dad sa office nila.

Ano bang bago? Wala naman eh.

Si nanay Lusing ang nadatnan ko.

Dalawa lang ang kasama namin sa bahay. I used 'kasama' instead of 'maid or katulong' kase parang sila lang ang pamilya ko eh.

Si nanay Lusing ay 67 years old at taga Tarlac. Si ate Meldz naman ay anak ni nanay Lusing, 35 years old naman.

Umupo ako sa couch at pumikit. Naramdaman kong may gumalaw sa tabi ko.

Hinawakan niya ang right hand ko.

"Pinagalitan ka ba ulit?" Tumango lang ako.

Ginagamot niya na ang sugat ko sa may knuckle.

May sugat pala ko dun? Tsk. Sobrang manhid naman ng kamay ko at hindi naramdaman yun.

"Hindi mo naman siguro siya sinagot sagot diba nak?" Yah, yun lang ang kaya kong sundin sa mga bilin niya.

"Yes. That's really hard to do Nanay. But i did." Ngumiti siya sakin.

"Gusto mo bang sumama sa linggo?" Napa-pout nalang ako.

"Nay, i...You know. Im sorry nay." Ngumiti lang siya sakin.

Palagi niya kong inaaya sa Church tuwing makaka-usap ko siya.

Minsan din -kahit na ayokong makinig talaga- nag kwe-kwento siya ng mga tungkol sa Bible.

Hindi ko naman maintindihan eh.

Di ko naman kasalanan na wala kong maintindihan sa ganun. Tsaka nakaka takot at nakaka guilty lang, kapag nababanggit niya yung Linggo .

Pag tapos ni Nanay linisan ang sugat ko, umakyat na ko sa kwarto ko at nahiga.

"What a day. Tsk." Bulong ko saka binagsak ang katawan ko sa kama.

Nakakapagod, nakakapang hina, nakakatakot at nakakaloka ang nararamdaman ko.

Napa sabunot ako sa buhok ko.

Tiningnan ko ang pulsuhan ko. Maraming bakat ng blade.

Yah. Ginagawa ko yun. Pang tanggal stress.

Tinatakpan ko yun gamit ang relo ko.

Walang may alam sa ganto kong ginagawa.

Who cares? Wala namang nakaka kita sakin.

This is Celes Dramen's life. There is where I live.

This is my life.