My own killer.

Chapter 1

Daar sta ik dan. En wat voel ik me slecht. Mijn moeder heeft het al die jaren nog volgehouden over wat voor een goed mens ik toch ben. Was. Vanaf nu zal niemand meer tegen me praten. Sterker nog, ze zullen bang voor me zijn. Ik staar naar mijn handen, die om een zwart, glimmend pistool zijn gedrukt. Ik slik, en wankel even. Waarom doe ik dit ookal weer? Weer kijk ik naar mijn vingers, die langs het koude oppervlak van het pistool wrijven. Langzaam glijden ze naar beneden. Voor de eerste keer kijk ik naar het onschuldige meisje dat voor me staat. Haar wangen zijn nat, de laatste traan rolt naar beneden. Het is vreselijk om haar zo te zien. Een zachte windvlaag laat haar kastanjebruine krullen wapperen. Ik sla mijn ogen neer. Haar zwarte ogen kijken me doordringend aan. Nog nooit wilde ik zo graag dat een moment voorbij was. 'Schiet dan.' Fluistert ze zacht. Even schik ik van haar opmerking, maar probeer me sterk te houden. Een nieuwe traan rolt naar beneden. Dit keer niet over haar wang, maar over mijne. 'Dat kan ik niet.' De woorden rollen mijn lippen over. 'Ik ben bang.' Snel kijk ik het meisje aan, en zie een frustrerende blik. 'Jij?' Fluistert ze iets harder? 'Wat wil je daarmee zeggen? Dat ik niet bang ben? Jij bent degene die het pistool in je handen hebt. Ik niet.' Ik bijt op mijn lip van schaamte. Even twijfel ik, maar dan glijden mijn vingers toch over het pistool. Toe maar Avy, zeg ik tegen mezelf. Ik geef het meisje een laatste blik, en zie dat ze haar ogen sluit.

En dan schiet ik.

Wat er daarna gebeurd weet ik niet. Maar dan komt alles van de afgelopen weken terug.

__________________

Sorry dat het niet zo'n lang hoofdstuk is, maar er komen langere. Ik moest even inkomen :) hope u enjoyeddd itt !! xx Eva