Enemies?

Part 1

Λητώ's POV
Γιατί? Γιατί να το κανεις αυτο σε ενα παιδί. Εκεί που απολαμβάνει τον υπέροχο ύπνο του να χτυπάει το ξυπνητήρι. Και σαν δεν φτάνει αυτο να εχεις και την τρελή τη μάνα σου να φωνάζει:"Σήκω βρε παιδάκι μου σήκω επιτέλους. Οκτώ πήγε η ώρα ρε Λητώ μου δεν θα προλάβεις βρε καρδιά μου"
Ήδη γνωρίσατε τη αγαπητή μου μητέρα.(Ας σημειώσει κάποιος την ειρωνεία παρακαλώ)Την κ? Αμαλια τη δικηγόρο της οικογένειας.
?"Λητουλα μου σήκω βρε κοριτσι μου επιτέλους!" Ωπ Ωπ καλώς τα παιδιά τα δικά μας. Μόλις γνωρισατε και τον πάτερ φαμίλια τον γιατρό της οικογένειας Κ.Αγγελο. Τωρα ώσπου να ειναι θα πεταχτεί και κανένα καμάρι απο τα μικρά να δέσουμε.

?"Ρε μαμά που ειναι η μπλούζα που μου έφερε η νονά πρόπερσι;"
Βρε βρε. Τι σας έλεγα. Η Ελένη. Η αδερφή μου πάει Δευτέρα γυμνασίου.Ο Παρις ο δίδυμος της ειναι η αδυναμία μου. Αυτός παλι πως δεν εχει πεταχτεί ακόμα?
Ξαφνικά ανοίγεις πόρτα και μπαίνει μέσα ο Παρις. Οχι που θα γλίτωνα. Μπαίνει μέσα. Και τον παρατηρώ. Ο ίδιος κούκλος που ήταν απο μικρός. Καταπράσινο μάτι και καστανόξανθα σπαστά μαλλιά. Θα εχει τρελάνει πολλά κοριτσάκια. Έρχεται και πέφτει με φορά στο κρεβάτι μου. Με παίρνει αγκαλιά. Πάντα μου άρεσε αυτο.
Π:Σήκω σε φωνάζουνε ... Άντε καλε δεν το κατάλαβα
Λ:Τωρε μωρε Παρί μου τωρα.
Με τα χίλια ζόρια σηκώθηκα και πήγα να ντυθώ. Μπορεί να πηγαίνω Δευτέρα λυκείου αλλα δεν ειμαι απο τα συνηθισμένα κορίτσια. Ούτε βάφομαι ούτε ασχολούμεθα πολυ με το ντύσιμο μου. Βέβαια προσέχω τον εαυτό μου αρκετά πολυ απλά δεν τα παω καλα με το θέμα ΜΟΔΑ. Η μεγάλη μου αγάπη ειναι η μουσική. Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτη. Αφού ντύνομαι κατεβαίνω στον κάτω όροφο. Βλέπω τη μαμά τον μπαμπά την Ελένη τον Παρί να κάθονται στην τραπεζαρία και να τρώνε.Δυο κενές θέσεις. Η δικιά μου και φυσικά του μεγάλου μου αδερφού του Μιχάλη. Τέσσερα μας έκαναν τρομάρα μας. Ναι ναι δεν τους έφταναν το ενα ούτε τα δυο...τσουπ πάρε τα τέσσερα μετά κυρία Αμαλια. Εγω αφού έχω φορέσει τη φόρμα μου τη μπλούζα μου την αθλητική και την ζακέτα μου...παίρνω τη μαύρη πόλο τσάντα μου και κανω να φεύγω μα φυσικά η μαμά θα πει:
"Μα βρε κοριτσι μου παλι δεν θα φας σκελετός εχεις μείνει." Και ο μπαμπάς θα συμπληρώσει
"Φάε ρε κοριτσι θα πέσεις κάτω καμία ώρα και θα τρέχουμε οικογενειακώς..."
Ο κλασικός διάλογος τα τελευταία πέντε χρόνια. Απο τότε που πήγα στο γυμνάσιο ακόμα. Περιμένω λιγο τον Μιχάλη. Τον βλέπω σιγά σιγά να κατεβαίνει απο τις σκάλες. Άλλος κούκλος. Κλασικός Έλληνας.Γυμνασμενος με καφέ μάτια και κάστανα μαλλιά.Ερχεται κοντά μου με φιλάει στο μάγουλο και φεύγουμε. Εγω φυσικά έχω ήδη βάλει ακουστικά στα αυτιά μου. Ο Μιχάλης εχει ήδη ανεβεί στην μηχανή και με περιμένει. Φτάνουμε στο σχολειο με τα ,απο λίγη ώρα και βλέπω τις άλλες. Οχι μην ανησυχείτε ειναι και άλλες τρελές σε αυγό το σχολειο οχι μονο εγω. Βλέπω την Ελισαβετ την Φαίη Την Αυγή και την Νίκη σε εκείνο το κλασικό,παγκάκι.Στο απέναντι ειναι τα αγόρια. Ο Στέφανος ο Παύλος ο Σπύρος Ο Κωνσταντίνος  και ο αδερφός μου...
Άντε να σας εξηγήσω τωρα πως έχουν τα πράγματα με αυτές τις δυο παρέες. Ευελπιστώ μεχρι αύριο το πρωί να έχω τελειώσει να γράφω. Ο Σπύρος και η Νίκη ειναι αδέρφια.Ο Σπύρος ειναι ο κολλητός μου. Η Νίκη με τον αδερφό μου τον Μιχάλη κολλητοί. Η Αυγή με τον Σπύρο εχθροί ορκισμένοι. Βασικά τωρα που το σκέφτομαι η καθεμία απο τα αγόρια εχει έναν εχθρό κάθε έναν κολλητό.Και αυτα για αρχή καλα ειναι. Όλα τα αλλα θα τα ανακαλύψετε στην πορεία μόνοι σας. Ε! Ας κάνετε και κατι όλα εγω θα τα κανω πια! Χτυπάει το κουδούνι και μπαίνουμε όλοι μέσα. Πρώτη ώρα... Καλε τι έχουμε πρωτη ώρα?
Λ: Αυγή τι έχουμε πρώτη ώρα?
Πίνει μια γουλιά απτον καφέ της αφού πρώτα μου κανει νόημα να περιμένω.
Α:Το αγαπημένο σου βρε. ΛΑΤΙΝΙΚΑ.
Γιατί Χριστέ μου γιατί σε εμενα. Εγω που πριν απο πέντε χρόνια είχα πάει και στην εκκλησία? εγω που έχω αφήσει αν ζήσουν και τα τρία αδέρφια μου? που δεν έχω σκοτώσει καμία απο την πάρεα μας?Που όταν πήγαμε εκδρομή στον Πλαταμώνα όταν έριξα το Παύλο σε μια λίμνη του έδωσα μετά του μπλούζα του Μιχάλη που με το ζόρι πήρα? σε εμενα το άγιο πλάσμα έβαλες πρώτη ώρα Δευτέρας ΛΑΤΙΝΙΚΑ?
Μπαίνει μέσα Τσιβδελη και αρχίζει πρώτη μέρα με τεστ λέει να δει τι θυμόμαστε απο πέρυσι. Παει παιδιά. Εδώ θα γίνει φονικό. Όλη η τάξη γυρίζει και με κοιτάει μιας και ολοι ξέρουν την μεγάλη αγαπαη που τρέφω στα Λατινικά και στη Τσιβδελη γενικότερα. Αφού αρχίζω κατι ωραιότατα θρησκευτικά απο μέσα μου(οποία δεν κατάλαβε να με ρωτήσει κάτω) ξεκινά,ε να γράφουμε. Σε 30 λεπτά έχω τελειώσει και με αφήνει η στρίγκλα να βγω έξω. Βγαίνω στον διάδρομο και βλέπω... Ε οχι ρε φίλε. Οχι. Μα δεν ειναι η μέρα μου σήμερα. Καμαρωτός καμαρωτός περπατάει η κολώνα του σπιτιού μου ο Μιχάλης με την άλλη μεγάλη μου αγαπη(σαν τα Λατινικά και αυτός ναι) ο Κωνσταντινος . Αυτα Τρίτη λυκείου μουλάρια μάθημα δεν έχουνε?
Κ:Επ μια Μπέμπα. Παρακαλω κάποιος το 100. Δεύτερος φωνος για σημερα.
Λ: Επ ένας μαλακας.
Μ:Ρε Λητώ αμάν πια απο πέντε χρόνων ετσι τρώγεστε.
Ω ναι. Καλα ακούσατε. Αντέχω τον Κωσταντινο απο όταν εγω ήμουν 5 και το καλό μου το χρυσό μου 6. Και αν έχουμε σκοτωθεί.
Λ: Άσε με ρε Μιχάλη. Εγω φταίω που ειναι βλάκας? αμ για αυτο και ΔΕΝ σε θέλει καμία!
Ψέμματα.... Όλες τον θέλουνε. Τι του βρίσκουνε δεν ξερω.Ενταξει ρε παιδί μου δεν τον λες και άσχημο αλλα...απο χαρακτήρα...
Κ: Ξέρουμε πολυ καλα πως αυτο ειναι ψέμα. Όλες πεθαινετε για το υπέροχο κορμί μου.
Λ:Μιχαλη φεύγω. Κωνσταντίνε μου θα σου πρότεινα κανένα ψυχολόγο αλλα κρίμα ο άνθρωπος να σκίσει τα πτυχία του εξαιτίας σου.
[......]
Μπαίνω μέσα στο σπίτι κομμάτια και αρχιζω να πετάω τα πράγματα μου όπου να ειναι. Τακτική πάντως δεν με λες.
Λ:Ειναι κανεις εδώ?
Σιωπή. Σιγά μην ήτανε.
Ανεβαίνω πάνω. Και πέφτω με φορα στο κρεβάτι μου. Βάζω κατευθείαν μουσική και ανοίγω τα παραθυρα να μπει φως. Παίζει το αγαπημένο μου. Αρχίζω να στριφογύριζε και να χορεύω-αν αυτο μπορεί να ονομαστε χώρος-. Αφού αλλα ζω και βάζω ενα σορτσάκι αθλητικό μαύρο και ενα αθλητικό σουτιέν και ξεκινάω να κανω την γυμναστική μου. Σε κάποια φάση Νοιώθω κάποιον να με παρακολουθεί αλλα δεν δίνω σημασία. Μόνη μου ειμαι. Αυτο το αίσθημα όσο παει για ετσι όλο και πιο έντονο. Στρίβω το κεφάλι μου αργά προς την πόρτα και βλέπω....

Ωπωπωπ💘💘
Τι μου κάνετε?Παντα καλα βρε. Καινούργια ιστορία λέμε. Πειρατέ μια γερή δόση βλέπω.. Και που είστε ακόμα. Κεφάλαιο θα μπαίνουν περίπου δυο φορές την εβδομάδα. Γράψτε μου στα σχόλια πως σας φάνηκε και πατήστε και το αστεράκι αν σας άρεσε!
Καλή μας αρχή αγάπες!Θα κάνουμε καλή πάρεα όπως και στο προηγούμενο βιβλίο.
Φιλάκια κοριτσρες...❌
Μέχρι το επόμενο να χαμογελάτε.❤️