KADINIM

Tanrıça

Dudakların,
Sanki cehennemin ateşlerinde dövülmüş..

Dokunuşların yılan zehiri misali yavaşça nefesimi keserek alıyor canımı bedenimden..

Seni izlemek...öylece sana bakmak sonsuzluk gibi bişey...

Geçmişte uygarlıkların duvarlarında yansıyan tanrıça figürleri gibi gözlerin hayatı bana anlatan...

Güzelliğin melekleri kıskandıracak kadar şehvetli.....

Nesin sen?!

Dünyada yaşadığından habersiz dolaşan bir melekmi?!

Hafızasını kaybeden bir tanrıçamısın yoksa?!
Kimsin sen?
Nerde doğdun?
Nerde yaşadın?
Nasıl varoldun?!

Sen misin yoksa o kutsal kitaplar da yazan kıyamet ey bu kalbi cayır cayır yakan kadınım!!!

Yağmur damlaları bile üzerine düşmeye cesaret edemezken ben nasıl olurda dokunurum sana!

Üzerine bastığın toprak erirken ben nasıl olurda tutabilirim o avuçlarını KADINIM...

Hadi kapattım gözlerimi...

Yaklaş!

ben görmeden kopar kıyameti dudaklarımda..
Bırakma dudaklarımı kıyametin ortasında sakın ha!!!

korkum kıyamet değil gözlerimi
açtığımdaki sensizlik olur..
Sar bedenimi sımsıkı bırakma bu dünyada beni yanlız..
Dünya çok zalim ve gamsız..
Çoçukluğumdaki o dört bir yani mavi okyanuslarla kaplı dünya şimdi dört bir yanı kanla kaplı..
Çiçek kokularının yerini cesed kokuları sarmış bu dünyada.

Sen kadınım !!!

Şu anda elimde tuttuğum tek çiçeksin!!

Tek cennet kokulu çiçek ..Bu kanla kaplı dünyadaki tek mavisin bir gökyüzü bir deniz kadar.....

Söyle bana nasıl cesaret eder bu kalp seni sevmeye?!
Ya durursa bu kalp?!

Birgün sensiz uyanırsa ne yapar bu kalp...
Hergün sensiz bir günde uyanmak yakar,yıkar bu bedeni saatlerce akar gözyaşları intihar kokusunun yayıldığı odamda...

Baktığım heryerde sen olursun ..
Çiçekleri kopartmam yürüdüğün yerlerde yürütmem Adem'in günahkâr torunlarını..
Gel ölelim bu gece!!!