İnsan kendi eksikliğine katlanmak zorundadır.Zaman en büyük hatasıdır insanın.Ben onu daha iyi kullananı görmedim belki babamda bi hata yaptı ama en büyük hatayı.
Ben çocukken o kadar sessiz ağlardım ki bazen kendim bile farketmzdim ağladığımı.Çoğu zaman gölgelere saklanırdım.Babalarını sikayet eden kızları hep can kulagıyla dinlerdim.Benim kavga edecek bir babam olmadı bana bağırıp çağıracak sonrada pisman olup ne diyeceğini bilmeyen babam olmadi.Erkek arkadasımın olduğunu öğrenince dünyası başına yıkılan babam olmadı.Çevremin beni kötü yollara düsürmeye calısan adamlarla dolu olduğunu düsünen babam olmadı.Tüm kızların vardı kavgalı olduğu bir babası ve hepsi bütün o kavgalardan sonra dönüp dolaşıp yine barışmıslardı babalarıyla.Birbirlerini anlamıs, herşeyi affetmis eski günlere dönmüslerdi.Çünkü bir kızın kalbi her zaman babasına aitti.Babanın kalbide kızına. BENİM HİC KALBİM OLMADI.
Nasıl hiç merak etmedin.Bizi sensiz bıraktın senelerdir aramadıgın sormadıgın icin kinlenmeye calısıyorum sana.Ama olmuyor baba.Sakallarını hissediyorum yanagımda sanki yastıgında kokunu anında gecmise gidiyorum.Baba ben artık 19 yasındayınlm.11 senedir yoksun nasıl terkettin hani babalar kızlarını cok severlerdi ama sen bizi kız oldugumuz icin sevmemessin baba.Anneme kardesime ablama bana yazık deilmi.Sen benim icin hep bedeni canlı ruhu ölmüs bi adamdın baba.Agladıgımda güldügümde yoktun baba gelmesende olur artık.Her acı günü her cektigim iskence her caresizligi bedenime islemistik artık dün yoktun bugunde yoktun yarında yoksun Baba..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BENİM BABAN NEDEN YOK
Cerita PendekHayat garipti kimisinin yüzüne gülüyor kimisinide es geciyor..