♡Chapter 14: De Patronus

1K 104 37
                                    

De vakantie werd er niet beter op. Hermione en ik beginnen de Commonroom te ontwijken, omdat Harry en Ron woedend op ons zijn. Daardoor heb ik al mijn huiswerk al af voor de volgende 3 weken, heb ik 4 boeken gelezen en ben ik al ongelofelijk vaak naar Remus gegaan met Aimee. Ondertussen heb ik het armbandje ook naar Remus toe gebracht, die het heeft nagekeken op vloeken, maar er zit niets op. Ik draag het wel, omdat ik het schattig vind, en bovendien kan Black mij niet eens kennen.

Als iedereen weer terugkomt haal ik opgelucht adem, want nu is de Commonroom weer gevuld met gezellige gepraat. We beginnen ook weer met trainen, maar bijna mijn hele team is boos op me omdat ik ervoor heb gezorgd dat Harry nog steeds op een flutbezem moet vliegen. Gelukkig zijn mijn mede-Chasers gewoon nog blij met me zijn, anders was het een regelrechte hell geweest. Na onze les DADA blijf ik net zoals altijd achter bij Remus. Harry is nog aan het praten met Remus, waardoor ik extra lang doe over mijn tas inpakken, zodat ik er niet als een zak aardappelen bij moet staan, terwijl Harry en ik ruzie hebben.

Na een tijdje is Harry weg en lopen Remus en ik samen naar zijn kamer.
"Lena, Harry heeft donderdagavond zijn eerste anti-dementor les, maar ik weet niet of jij mee wilt aangezien jij en Harry ruzie hebben."

Verbaasd kijk ik Remus aan.
"Hoe weet jij dat nou?"
"Omdat ik je Godfather ben. En omdat Aimee het me heeft verteld."
"Oh." Zucht ik, "ik kom wel, deze onbenullige ruzie heeft lang genoeg geduurd. Ik wilde gewoon dat hij veilig was...."
"Je hebt juist gehandeld," sust Remus, "McGonagall was blij dat je het haar hebt verteld."
"Ik weet dat het juist was, het is alleen dat hij het niet weet." Samen lopen we stil richting de Great Hall, waar we afscheid nemen. Ik loop als eerst binnen, en pas 3 minuten daarna Remus, om ervoor te zorgen dat het niet ze verdacht lijkt.

Donderdagavond ben ik rond half 8 al in het DADA lokaal, om te helpen om alles klaar te zetten. Als eerst ben ik bezig om alle tafels aan de kant te schuiven, en daarna nog wat chocolade in stukken breken. Om 8 uur komt Harry binnenlopen, die ongemakkelijk naar mij kijkt.

"Hi..." zeg ik verlegen en ik spring van de tafel af waar ik op zat.
"Hoi... Ik wist niet dat jij hier ook zou zijn."
"Als je het nog niet wist, ik ben ook gevoelig voor de dementors..." antwoord ik met een kattige ondertoon in mijn stem.
'Oh ja..." hij schuifelt wat ongemakkelijk naar een stoel aan de zijkant.
"Luister Harry, je moet begrijpen dat ik niet voor mijn eigen plezier - of jaloezie- die bezem bij McGonagall aangegeven. Hermione en ik hadden een vermoeden dat Sirius Black het had gestuurd, en we willen het zekere voor het onzekere nemen. Het spijt me, oké?"
"Het spijt mij ook," zucht Harry, terwijl hij me ongemakkelijk een knuffel geeft.
"Vrienden?"
"Vrienden." Glimlacht Harry. Dan komt Remus opeens binnenlopen met een glimlach op zijn gezicht.
"Het spijt me dat ik dit ontroerende moment moet verbreken, maar zullen we maar gaan beginnen." Enthousiast knikken Harry en ik, terwijl we Remus volgen naar de andere kant van het lokaal.

"Oke, wat we nu gaan leren is een erg moeilijke spreuk die je pas hoort te leren als je in de laatste klas zit. Het heet de Patronus-spreuk." Geïnteresseerd en ontspannen sta ik te luisteren naar Remus, terwijl Harry als een bonk zenuwen naast me staat.
"En hoe werkt het?" Vraagt hij nerveus.

"Als je het goed doet komt er een Patronus, een soort Anti-Dementor. Een bewaker, die tussen jou en de Dementor als schild dient. Het is een positieve kracht, een projectie van hetgeen waar een Dementor op leeft; Hoop, geluk, het verlangen om te leven. Maar integensteling tot een gewoon mens kan een Patronus geen wanhoop voelen, waardoor hij imuun is tegen Dementoren." Legt Remus kalm uit, "Ik moet jullie wel waarschuwen, deze bezwering is niet makkelijk. Zelfs volwassen tovenaars hebben er nog moeite mee."

"Hoe ziet een Patronus eruit?" Vraag ik nieuwsgierig, terwijl ik een Hagrid-sized man voor me ziet, die zo glimlacht dat je zou denken dat ie aan de coke zit.

I'm A Potter ~ Book 3Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu