I'm A Potter ~ Book 3

Chapter 28: Terug in de tijd // part 2

~Vergeet niet om te stemmen!~

Ik duw de door voorzichtig open en kijk snel beide kanten op om er zeker van te zijn dat de gang leeg is. Dan wenk ik Hermione en Harry dat we naar buiten kunnen. Stil verlaten we het benauwde hok en rennen we naar buiten.
"Als iemand uit het raam kijkt –" piept Hermione angstig, die een blik over haar schouders werpt naar het kasteel.
"We kunnen beter rennen," zegt Harry vastberaden, "Regelrecht naar het Bos. Dan verbergen we ons achter een boom en kijken we goed of we niemand zien." Ik knik toestemmend.
"Oké, maar latten we via de kassen gaan," zegt Hermione ademloos. "We moeten uit het zicht van Hagrids voordeur blijven, anders zien we onszelf. We moeten nu bijna bij Hagrid zijn!"

We sprinten met z'n drieën richting de moestuin en verder. Na een stukje gesprint komen we hijgend onder de schaduwen van de bomen aan. Jemig, ik moet echt vaker aan mijn conditie werken.
"Oké," brengt Hermione moeizaam uit, "en nu moeten we stiekem naar het huisje van Hagrid sluipen. Zorg dat niemand jullie ziet, Harry en Lena..."

Langzaam sluipen we door de rand van het bos richting Hagrid's huisje. Mijn enkel doet nog steeds ongelofelijk veel pijn, zeker na het stukje rennen. Madam Pomfrey heeft mijn enkel blijkbaar nog niet gezien en geheeld. Eindelijk komen we dan bij het stukje bos bij Hagrid's huisje. Dan wordt er opeens op de voordeur geklopt en hoor ik Harry's stem in de verte, maar Harry naast me zegt niets.
"Wij zijn het. We hebben de Onzichtbaarheidsmantel om. Laat ons binnen, dan kunnen we hem afdoen."
"Jullie hadden niet motten kommen!" fluistert Hagrid terug, maar hij stapt opzij en laat het trio naar binnen.
"Dit is het bizarste wat ik ooit heb meegemaakt!" fluistert nu-Harry tegen mij en ik knik bedachtzaam als antwoord.
"Het voelt voor mij alsof ik jullie aan het bespieden ben." Grinnik ik.
"Laten we een stukje doorlopen," mompelt Hermione, "We moeten bij Buckbeak zien te komen!"

Stukje bij beetje weten we dichterbij te komen. Langzaam zijn we dichtbij genoeg om Buckbeak mee te nemen.
"Nu?" fluistert Harry.
"Nee." Fluister ik terug, "Als we hem nu stelen, denken die lui van het Comité dat Hagrid hem heeft vrijgelaten! We moeten wachten tot ze hebben gezien dat hij vastzit."
"Dan hebben we hoogstens een minuut de tijd." zegt Hermione benauwd.
"Moet lukken, toch?" ik geef haar een bibberige glimlach. Ik kijk dan opeens op van gerinkel vanuit het huisje.
"Hagrid die de melkkan laat vallen," fluistert Hermione uitleggend als ze mijn niet snappende blik ziet, "En dadelijk zie ik Scabbers –"

Inderdaad hoor ik enkele minuten later Hermione een schrille kreet uitslaan.
"Hermione," zegt Harry dan opeens, waardoor hij de stilte breekt, "Kunnen we niet – kunnen we niet naar binnen stormen en Pettigrew gewoon grijpen."
"Nee!" fluistert Hermione ontsteld, "Snap je het dan niet? We overtreden op dit moment een van de belangrijkste toverwetten! Niemand mag iets aan de tijd veranderen, niemand! Je hebt Dumbledore gehoord! Als we gezien worden -"
"Hagrid en wij zijn de enigen die ons zouden zien!" protesteert Harry.
"Harry, wat denk je dat je zou doen als je jezelf plotseling het huisje van Hagrid binnen zag stormen?" zegt Hermione ongeduldig.
"Ik – ik zou denken dat ik gek was geworden." antwoord Harry eerlijk, "of dat er sprake was van Dark Magic..."
"Precies! Je zou er niks van begrijpen en jezelf misschien wel te lijf gaan! Snap je het dan niet? professor McGonagall heeft me verteld wat voor vreselijke dingen er zijn gebeurd met tovenaars die met de tijd hebben geknoeid.... Een heleboel hebben per ongeluk de eerdere of toekomstige versie van zichzelf gedood!"
"Ja, oké... Het was maar een idee. Ik dacht gewoon..."
"T' is oké..." antwoord ik zachtjes, troostend, "Ik zou die rat ook liever in een kooitje willen stoppen en gelijk naar Dumbledore gaan, maar het gaat niet."

We blijven nog een moment in stilte zitten, tot ik een por van Hermione's elleboog in mijn schouder krijg. Ik fix gelijk mijn blik op het kasteel, waar Hermione naartoe wijst. In de verte zie ik hoe het Comité, Dumbledore, Fudge en de Beul vanuit het kasteel naar beneden lopen.
"Dadelijk komen wij naar buiten!" informeerde Hermione fluisterend. En inderdaad ging de achterdeur van Hagrid een paar seconden later open en komen Ron, Hermione en Harry naar buiten sneaken.
"Niks an de hand, Bekkie, niks an de hand..." zegt Hagrid tegen Buckbeak en wend zich naar het trio, "Vooruit, terug naar 't kasteel."
"Hagrid, we kunnen niet -"
"Wij zeggen wel hoe het werkelijk gegaan is -"
"Ze mogen hem niet zomaar doodmaken –"
"Weg! 't Is al erg genoeg zonder dat jullie je ook nog es in de nesten werken!"