İlk defa kendimi bu kadar ruhsuz hissediyordum.İçten içe Chanyeol'ün kokusunun sindiği yatakta akşama kadar yatmak istesemde mümkün olmayacağını bildiğim için evde durmamıştım.
Ve öğrendiklerim de cabasıydı.
Öncelikle aynı zamanda Yeol'ün babası olan babamı (!) bir güzel yumruklamış ve ardından dışarı çıkmıştım.
Şimdi ne mi yapıyordum?Sokakta kaldırıma çökmüş bir şekilde oturuyor ve asfalta bakıyordum.
Kai'nin cevapsız çağrılarına bir kez daha göz gezdirip iç çektim.
Şimdi ne olacaktı peki?Hayır birde bana orospu muamelesi gösterdiğini ileri sürmüştüm.Öyle olmamasına rağmen bu cümleleri kullanmıştım.Tanrım,ne düşünüyordum cidden?
Kai'nin 37. aramasına sonunda cevap verip telefonu kulağıma koydum ve "Ne?"dedim. Arkadaki hırıltılı bir sesten sonra Kai'nin sesi duyuldu."Alo?Baekkie?Sonunda!Neredesin?" Nerede olduğumun ne önemi vardı ki?Chanyeol'ün yanlarında olduğundan adım gibi emindim.
"Baekhyun bak.Babalarınız aynı olabilir ve o adam Chan'i terk etmiş olabilir.Ama bu ilişkinize engel değil.Bunu nasıl düşündüm bilmiyorum inan çok pişmanım.Üzgünüm Baekhyun."
Evet,eğer Chanyeol yanında olsaydı bu cümleleri kullanamazdı.Önümden geçen araba su birikintisine girdiği zaman daha bir gün daha ne kadar kötü olabilir diye düşünmüştüm.Su bir dalga misali kafamdan aşağı boşaldı.
"Kapatmam gerek,görüşürüz."
Şimdi nereye gideceğimi biliyordum.Ayaklanıp adamın arkasından birkaç küfür savurdum.Ardından ellerimi kollarıma sararak hızlı adımlarla yürümeye başladım.
Yaklaşık 25 dakika yürüdükten sonra istediğim yerdeydim.Tir tir titrememi hesaba katmazsak iyi durumdaydım.
