I am Via.. Nabibilang ako sa mga taong pagod.. Yung literal na may malaking eye bags.. Dahil sa kakaiyak .. Oo dahil sa KAKAIYAK.
At pagod na ako.
Pagod na akong umiyak.
Pagod na akong kakaisip sa kanya .
Pagod na akong ka ka ASA na babalik pa siya.
Pagod na akong kakaisip a kanya tuwing gabi. Or should I say. .. ARAW ARAW
Pagod na akong maghintay. Bakit? I just waited him for 5 long years. Yes! 5 YEARS . bakit ulit? Naging kami nung 16 ako.. At ngayon I'm 21 years old at wala parin siya. Sabi niya. "Wait for me Mika babalik ako"
Hinintay ko siya.. ARAW araw nandoon ako sa park hoping na bumalik na siya .. Pero.. WALA. Walang Jason.. Di siya bumalik. Pins asa niya ako.
Pagod na ako...
Pagod na pagod..
Pagod na akong hintayin siya..Pagod na akong mahalin siya. . Suko na ako.. Naaawa na ako sa sarili ko..
Hanggang sa isang araw... Habang naglilibot libot ako.. Merong nahagip ang mata ko. Si Jason. Merong kasamang iba. Masaya sila. Akala ko na kapag move on na ko? Pero.. Bakit masakit?? Gusto ko sana siyang.. Sumbatan.. Pero di ko magawa.. Gusto ko sanang sabihin na. .. 'Naghintay ako Jason...' Pero di ko ginawa. Bakit? Kasi mahal ko parin siya.. Alam Kong na gagalit na kayo sakin pero anong bang magagawa ko? Nag mahal lang naman ako..
Pero siguro.. Hindi talaga kami para sa isat isa..
Sinayang ko ang buong buhay ko sa kakahintay sa kanya.. Ang tanga ko...
But.. I trust God. He have plans ...I am Via.. And I'm starting to move on.
COMMENT!! PLEASE! I WANT TO KNOW YOUR THOUGHTS
BINABASA MO ANG
One Shot Stories
Short StoryLet us all enter to my world. P.S : You might cry. Vote Comment!