Chapter 1

18 1 0
                                    


Sa buhay ng tao may dumadating at may nawawala..

.

Yung mga bagay na mas gusto natin nasa atin habang buhay ay sya pa mismo mawawala..

Kaya cguro may mga taong ng sasabi na walang forever..

Pero sa kwento kung ito malalaman natin kung meron ngabang forever..

.

Aku si kian. 18 taong gulang medyo gwapo. :D ^_^

may kasintahan na aku si yumi mag dadalawang taon na kami.

Pinakilala na nya aku sa magulang nya para mas maging matibay pa ang relasyon namin lalo pa't madalas malayu kami sa isa't isa.

Dun kasi sya pinang aral ng mga magulang nya sa tiyohin nya dahil d na kayang tustusan ng mga magulang nya ang pag aaral nya.

D kasi sila masyadong may kaya.

.

Minsan nga pinapadalhan kupa sya ng pera.

Para man lang makatulong aku sa mga kastusin nya sa pag aaral nya.

Ganun ku talaga sya kamahal.

.

Uuwi na si yumi sa kanila magkikita na naman kami..

''bhe asan kana andito na aku''

txt sakin ni yumi.

Lagi kasi syang sumasaglit samin pag uuwi sya oh babalik na sya dun sa bahay ng tiyohin nya.

Para magkita manlang kami at maibsan ang pagka miss namin sa isa't isa..

''ou bhe papunta na naku.hanapin ku muna ang payong''

reply ko sa kanya. Maulan kasi nun kaya nagpa sundo sya..

.

Habang nasa daan kami dami naming pinag usapan. Kung kumusta ang pag aaral nya.

May nanligaw bah sa kanya dun..

At kung anu.ano pang mga tanong..

.

Bigla nya akung niyakap at parang naiiyak sya..

So nagtaka aku.. Baka kung ano nagyari sa kanya dun.

Kaya tinanong ku sya.

''tika. Anu bang nangyari bat parang ang longkot mu?? Di kaba masayang makita aku??''

''di naman sa ganun.. May sakit kasi pinsan kung si trina. Yung ka close ku talaga nakilala muna nga yun dbah?''

sagot naman ni yumi sakin.

''ou nakita kuna nga yung pinsan mung yun. Anu bang sakit nya?? Malala bah??''

tanong ku ulit sa kanya.

''ou bhe.malala nadaw talaga may butas daw ang puso nya at palaki daw ito ng palaki.

Kung di maagapan mga tatlong buwan nalang daw sya bago mawala''

umiiyak na sagot sakin ni yumi.

Nalungkot din aku para sa kasintahan ko..

''cge.cge dalawin natin sya bukas bhe''

sabi ko kay yumi..

.

Kinabukasan pumunta aku sa bahay nila para sunduin sya..

Natuwa naman ang mama nya nang makita aku nagpa alam na kasi sya na magkasama kaming dadalaw sa pinsan nya..

Uk na uk aku sa pamilya nya alam din kasi nila na tinutulangan ko si yumi sa pag.aaral nya..

.

Pag dating namin sa ospital medyo namayat talaga yung pinsan nya.

Kahit ng isang beses kung nakita si trina naiba talaga yung itsura nya ngayung may sakit na sya.nawala ang dati nyang ganda.

Di kami close ni trina dahil suplada at o.a talaga sya..

.

Ayaw ku talaga ng mga babaing katulan nya.

Kaya nung huling magkita kami d tlaga kami nagkasundo.

Pro nalungkot din aku ngayung nakita kuna ang kalagayan nya.

''insan uk kana bah??''

tanong ni yumi sa pinsan nyang si trina..

'' ooh uk lang insan kaya pa! masamang damo kaya ako :) ^_^''

sagot naman ni trina.

kahit nahihirapan na nagawa parin mag biro nito sa pinsan nya.

Close talaga sila.

Dahil kahit may mas kaya sina trina d parin ito hanlang para mawala ang pagka mag pinsan nila.

Di rin magka sundo ang mga papa nila kahit magkapatin pa sila.

Pro ibang iba talaga si trina at si yumi.

Para na silang magka patin. Ganun nila kamahal ang isa't isa.

.

Naluha si yumi sa kalagan ng pinsan nya..

Hinawakan nya ang kamay nito.

''magpaka tatag ka insan.kaya mu yan''

''ou naman insan ayaw ku malungkot ka pag mawawala aku''

sagot ni trina sa pinsan nya.

Pagkatapos ng pag.uusap nila umuwi na kami.

D rin kasi maganda sa kalagayan ni trina pag lage sya may bisita.

Importante kasi sa kanya ang pahinga.

.

Babalik na si yumi dun sa tiyohin nya para magpatuloy sa pag aaral nya.

Umalis sya nang malungkot..

Di na sya naka punta samin bago sya umalis..

Pro uk lang sakin yung katxt ku naman sya habang nasa byahe sya..

Nung una lage pah syang nakakareply sa mga txt ku.

Pro kalaunan di na sya naka reply.

Umabot ng kalahating uras ang pag hihintay ku.

Wala parin ang reply nya hangang sa naging uras.

Naisip ku baka lobat lang.

Pro lumipas ang buong araw di sya ng reply kaya nagtaka na talaga aku..

Inabutan aku ng gabi sa kakaantay sa txt nya pro wala talaga..

Naka idlip aku sandali at magising aku ng may nag txt.

Akala ku sya nah..

Pero kuya nya pala.

Pag bukas ku nang message .ng kuya nya.

Nagulat talaga aku sa nabasa ko..




Follow Me Please ^_^ 

Vote Na Rin po Kayo 

FOREVERWhere stories live. Discover now