Bazen Aslında Hiç Gelmemiş İnsanların Gidişine Üzülürüz.

Duygusuz Bir Adamın Yanında Hissiz Rolünü Yapan Kadın

İnsan emeklerine değmediğini anlayınca gerçekten kafasında bitiriyormuş bunu anladım. Kalbinde de bitiriyormuş. Bomboş. Hissizleşmek bu olsa gerek. Buruk bi acı var içimde sadece. Hani çayın dibindeki dem gibi. Kahvenin telvesi gibi. Kırgınım. Yıldım. Tükendim. Öyle bi tükendim ki, ama birden değil aslında, haftalardır tükeniyormuşum, bunu sonradan öğrendim. Ben aslında her şeyi sonradan öğrendim. Herkes herkesi sonradan öğrenirmiş, bunu da sonradan öğrendim. Ya işte öyle palyaço, diyorum ki, bunu da sonradan öğrendim.

Şimdi geriye şiirler kaldı, korku filmleri kaldı, şarkılar kaldı, bi de t-shirt ve çakmak. İşte en üzücü kısmı da bu. Ama ne aklımda bir şey kaldı artık ne kalbimde. Çünkü böyle olması gerekiyor. “Biz hiç birlikte olmaması gereken iki insandık, bizim ilişkimiz başkalarının mutsuzluğu üzerine kurulu, bu yüzden asla mutlu olamayız.” Öyle bi’ sindirdim ki artık bunları içime içime, artık ben de böyle düşünüyorum. Üzücü.