1.Bölüm

115 12 7
                                    

Merhaba arkadaşlar :)

Bu benim yazdığım ilk hikaye hatalarım olabilir, inşallah begenirsiniz.
İyi Okumalar... <3

Sabah telefonumun sesiyle uyandım.Gözlerimi zar zor aralayıp sağ taraftaki komidinin üstündeki telefonumu alıp kulağıma götüdüm.

"Efendim Tamay"

"Ayla saat kaç oldu kızım nerdesin? Patron birazdan burda olur ilk iş günün kızım sakın bana hala yataktayım deme"

"Neee saat kaç oha tamay ,20 dakka var 7 'ye kızım. Kapatıyorum hazırlanmam lazım hemen"

"Çabul ol oyalanma hey Allahım ya"

"Tamam kızım sen taksi çağır 10 dakikaya hazırlanırım."

Deyip telefonu hemen kapatıp yataktan fırladığım gibi gardırobumun kapağını actım. Bugun ilk is günümdü ve ben hızlı olmassam geç kalıcaktım. Nasıl alarmın sesini duymazdım, elimi anlıma vurup sakin olmaya çalıştım. Panik yaparsam elim ayağım birbirine dolanıcaktı.Derin bir nefes alıp elime siyah kumaş pantolonu alıp giydim ,üzerine askılı v yakalı beyaz salaş gömleğimi geçirip beyaz spor ayakkabılarımı giydim.Banyoya geçip rutin işlerimi hallettim, saçımı hıpızlı sıkı bir topuz yaptım asi bir kaç şac tutami kendi özgürlüğüne kavuşmuştu,aceleyle  kulağımın arkasına sıkıştırıp, elime bordo zarf cantami aldım. Telefonuma baktım 11 dakika kalmıştı 9 dakkada hazırlandığım için kendimi tebrik edip kapıya doğru koştum.

Taksiyi kapının önünde görünce biraz rahatladım en azından yetisme şansım vardı.Kapıyı açıp arka koltuğa oturdum.

"Nereye ablacım?"Taksicinin sesiyle ona bakıp ARICAN kafenin adresini verip arkama yaslandım.

Biraz kendimden bahsedecek olursam adım 'Alya' Alya YALÇIN, 18 yaşındayım, 1 yaşında yetimhaneye bırakıldım ,annemle babamı trafik kazasında öldüğünü ,benim arabadan sağ çıkıp, yetimhaneye bırakıldığımdan başka bir şey bilmiyorum. 1hafta önce 18 yaşına girince arkadaşım Tamay'ın yanına taşındım.Paraya ihtiyacım olduğu için, Tamay bana kafede garsonluk icin patronunu zar zor ikna edip , iki günlük denemek için gelebileceğimi söyledi. Patronları çok sert ve insanları kovmak için yer aradığını söylemisti ve ben şuan resmen geç kalıyordum...

"Hızlı olurmusunuz lütfen 10 dakikaya yetismem lazim."Dedim şofere.

"Tamam abla yakın adres zaten yetiştiririm rahat ol sen." Dedi.

Şuan resmen kendime lanetler ediyordum bu işi kaçırmamam gerikiyo ve ben alarm sesini duymamıştım.
Tamay kirada oturuyo ve benimde ona katkıda bulunmam lazımdı.
Resmen 1 haftadır evde kalıyordum ve Tamayda kira, yemek ,faturalar, ev ihtiyaçlarını derken zar zor yetiştirmeye çalışıyodu,ne kadar bana çalısmana gerek yok desede ne zamana kadar ona yük olarak yaşıya bilirdim ki.Ben kendi içimde savaş verirken şöförün sesiyle irkildim.

"Geldik abla. "

Tamayın akşam verdiği parayıda şofere verip taksiden indim. 2 dakikam kalmıştı. Kafamı kaldırıp kafeye baktım iki katlı fazla modern bir kafeydi,zengin oldukları fazlaca belli oluyordu, tabeleda büyük harflerle 'ARICAN' yazıyordu.Büyük ihtimalle patronun soyadıydı .
Tam zamanında yetişmiştim.Derin bir nefes alıp kafeye girdim.

PATRONHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin