「The Worst Outbreak」TWO

Prologue

Lumapag ang Helicopter na sinasakyan namin, pag-katapos ay dahan-dahan kami'ng bumaba.

Wala pading pinagbago ang lugar na ito, ang bansa'ng ito. Puro dugo at nag-kalat na katawan ang kalsada. Ang iba sa gusali ay nag-aapoy pa. Sira'ng-sira na ang bansa namin. Wasak na wasak.

Hindi nga namin inakala na ang tinuring naming kakampi ang siya'ng may gawa ng lahat ng ito. Ang siya'ng dahilan sa nangyari dito. Ngunit kahit ano'ng galit ang ibigay namin, hinayaan padin nila'ng mabuhay kami. Binigyan nila kami ng pangalawa'ng pag-kakataon para itaguyod ang sarili naming bansa.

Ang babata pa namin kung tutuusin, mukha kami'ng musmos na wala'ng magagawa. Pero wala namang mawawala kung susubukan namin, hindi ba? Sama-sama naming aayusin ang kinalakihan naming lupa. Tulong-tulong naming babaguhin ang dati'ng saamin.

Sumakay ulit kami sa Helicopter at nag-simula ito'ng lumipad ng dahan-dahan. Nagulat ako ng bigla'ng may humawak saaking kamay habang nakatingin ako sa bintana. 

"What do we do now, captain?" Tanong niya at ngumiti.

Inabot ng ilang segundo bago ako maka-sagot, "We will rebuild and live peacefully again. Naniniwala ako na kahit tayo-tayo lang ang mag-kakasama, magagawa padin nating ayusin lahat ng gulo'ng nangyari dito." Sagot ko't ngumiti sakaniya.

It's never the end, because this is just the beginning. 

--------------------------

Author's Note: Ang dami siguro'ng kapalpakan nito'ng Story nato kaya sana pag-pasensyahan niyo na. Gusto ko lang talaga'ng gumawa ng Apocalyptic story! So yeah, excuse my grammatical errors and typos. Hindi po talaga perfect ang pag-kakagawa nito kasi hindi ako pro writer. I-expect niyo na madami'ng flaws dito. 

Medyo malayo ba yung Prologue or sakto lang? Para kasi sakin, sakto lang. Opkors, ako nakakaalam ng tungkol dito, ay! HAHAHAHAHA. K. Ahm, basta malalaman niyo kung bakit ganyan yung Prologue, sooooooon. 

Ayun, sana suportahan niyo 'to'ng new work ko. And salamat! 

고마워요, 사랑합니다! ≧▽≦