Czy miłość jest silniejsza niż zranione serce, zakazy i złe wspomnienia...
Rachel Rose to 21 latka. Nie umiejąca zaufać żadnemu facetowi.
Lecz to się zmienia gdy poznaje jego... cudowny, tajemniczy i przystojny. Facet jej snów.
Niestety pojawi...
Szybkim krokiem ruszyła w stronę sali konferencyjnej i myślała o czym jej tata chcę porozmawiać gdy nagle na kogoś wpadła. Był to jej starszy brat Aron miał 25 lat, był od niej o głowę wyższy. Miał brązowe krótko ścięte włosy jak zwykle ułożone w artystyczny nieład. Ubrany był w :
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Patrzył na nią z rozbawieniem w tych swoich piwnych oczach i szerokim uśmiechem na twarzy. Miała ochotę nawrzeszczeć na niego że wraz z Dymitrem miesza się w jej sprawy i wszystko powiedzieli Zoltanowi, ale zamiast tego spytała:
- Co się tak szczerzysz
- A z niczego konkretnego znowu miałaś głowę w chmurach. Słyszałem że tata chce z tobą porozmawiać. Co znowu przeskrobałaś ?-Spytał już z poważną miną.
- Nic nie zrobiłam! Dla czego gdy rodzice chcą ze mną pogadać zawsze myślicie że coś przeskrobałam?
- Bo zazwyczaj tak jest lubisz się ładować w kłopoty. Każdy już wie że gdy jakiś gdzieś jest to ty na pewno w nim masz udział.
Wiedziała że jej brat ma rację zawsze ładowała się w jakieś kłopoty a potem była z tego niezła afera ale tym razem nic nie zrobiła i nie chciała mu przyznać racji więc tylko przewróciła oczami i powiedziała:
- Tym razem nic nie zrobiłam. Jestem nie winna.
- Jak zawsze.-Powiedział i puścił mi oczko.
- Ehh-westchnęła- dobra idę im szybciej tam będę tym szybciej się dowiem o co chodzi. - zastanowiła się chwilę, a potem dodała- A tak właściwie to co ty taki wystrojony jesteś?
- Miałem randkę też byś mogła się z kimś umówić.
- Nie mam czasu na randki...
Nie było dane jej skończyć bo jej przerwał ze śmiechem mówiąc:
- Tak już słyszałem te twoje wymówki- powiedział i odszedł rechocząc i mrucząc coś pod nosem.
Gdy szła dalej korytarzem skręciła w lewo i miała już przed sobą drzwi od sali konferencyjnej. Zawahała się na chwilę przed otwarciem drzwi.- Raz kozie śmierć-pomyślała i weszła do sali...
No i jest kolejny rozdział. Mam nadzieję że nie będziecie źli że urwałam w tym momencie ale gdybym napisała więcej to na pewno do końca tego opowiadania. Mam nadzieję że wam się podobało ;) Pozdrawiam Cieplutko i do Następnego ;*
