Her Smile :)

Chapter 32: ........

(Roe's Pov)

Hindi ko na alam sasabihin ko. Pero natutugma ung panaginip ko sa kwento ni Dads kanina. at naalala ko. Naikwento din sakin ni Winry na may batang nagligtas sa mommy nya at lumipad ng ibang bansa para magpagaling. Ano bang paniniwalaan ko? Magkapatid tlaga kmi? Pero hindi pwede. Di ako naniniwala. Impossible. Hindi ko sya kapatid, nararamdaman ko, Hindi.

 "Pero dads. Nung nagkita kayo ni tita Heilly, yung sa mall. bakit parang wala lang? bakit di mo agad sinabi sakin na magkapatid kami?" Nalilito kong tanong.

"Akala ko hindi sya yun. I investigated kung saan nakatira ang pamilya nila warren. Ang kinalabasan ay nasa Ibang bansa sila. California. Kaya akala ko kamukha lang. And I cant even remember na winry ang pangalan ng anak nila." Sagot ni dads.

Napayuko ako at pinangtakip sa mukha ko ang dalawa kong kamay. "hindi totoo to.." Bulong ko. Naramdaman kong tumabi sakin si Lj at hinapo ang likod ko. Pinunasan ko ang mga luha sa mata ko at tumayo. "please, excuse me" Paalam ko sakanila at lumakad n ko paalis.

Hindi ko na alam gagawin ko. Kailangan ko mag isip. Gulong gulo na ko. Anong gagawin ko? anong paniniwalaan ko? saan ako lulugar? kakausapin ko na ba sya? I miss her already, but there's something that's stopping me na pumunta sknya. I cant think right. I want to see her, to hug her, to talk to her, to cuddle with her, to hold her hands, to tell her how much I love her, to kiss her, I just want her to be with me. here beside me.. I want her..

(Em's Pov)

Im rushing to winry's house. Nakwento na sakin ni Lj ang nangyare. They're at their worst stage right now. Ang dalawa kong best friend ay may pinagdadaanan na napakahirap harapin. I told Lj ang the others na sila nang bahala muna kay Roe at ako naman kay Winry. Nakakagulat lahat, ni hindi manlang sumagi sa isip ko na mangyayare ung ganito.

Pinark ko ang sasakyan ko at pumasok agad sa loob ng mansion nila. Sinalubong naman ako ni Tita heilly. Maga ang mata. Yeah, this is really happening. "Tita, si Winry po?" I asked.

"She's in her room." Malungkot nyang sagot. "I know that you already know what happend." tinignan nya ko mata sa mata at tumango ako. "Please, be with my daughter, damayan mo sya. Ikaw lang ang pinaka bestfriend nya. At kailangan nya na kausap sa mga panahon na ganito." Pakikiusap ni tita at nagsimula nang tumulo ang luha nya.

Niyakap ko sya at hinagod ang likod. "Tita, everything's gonna be alright. Maaayos din to." Bulong ko sknya.

Humiwalay na kme sa pagkakayakap at pinunasan nya ang luha nya "sana.. Sana.." Sagot niya. Huminga sya ng malalim at pumilit na ngumiti ng bahagya. "She's in her room. puntahan mo nalang."

Tumango ako at dumiretso sa kwarto ni Winry. Kinatok ko ito pero walang nagsalita. "Bes, ako to" at kumatok ulit ako.

Maya maya pa'y nag bukas na din ang pinto. Pinapasok nya ko at pinaupo sa kama nya. Magang maga ang mata nya kakaiyak. Umupo siya sa tabi ko at yumakap sakin. Umiyak sya ng umiyak. Wala akong nagawa kundi hagudin nlng ang likod nya. Ngayon ko lang sya nakitang nagkaganito. I cant do anything. Wala akong magawa para patahanin sya. "Sige bes, ilabas mo muna lahat yan. then talk to me. Okay?" Patuloy lang sya sa pag iyak. Mahal na mahal ni Winry si Roe. I know that. Ikaw ba naman, malaman mo na kapatid mo ung taong mahal na mahal mo at gusto mong makasama ng pang habang buhay, hnd ka ba magbbreak down ng ganito? Kahit ako, pag nalaman kong kapatid ko si Kim. maybe, I'll kill myself. OA man. Pero seriously. I cant live with that.

Makalipas ang ilang minuto ay tumahan na din siya sa kakaiyak. Nakayuko siya ngayon. "Bes.. Naniniwala ka ba?" She asked.

"Na ano? magkapatid kayo ni Roe?" Tumango naman siya. "I dont know. Hindi ko alam bes.. Hindi ako makapaniwala, pero bes.. Hnd nating alam kung totoo ba o hindi." I answered. Hindi ko alam kung anong exact na isasagot ko. I really cant believe it. But kung titignan naten sa sitwasyon. We dont know. We cant tell.