Yere Gökyüzü İninceye Dek

Bölüm 1 (2/1)

"Kim şarkı söylemek ister?"

Herkes dikkatini sesin sahibine kilitlerken, dersi eğlenceli kılmaya çalışan yeni atanmış öğretmenimiz, dikkatin üzerinde toplanmasıyla kızardı.

Çok... utangaçtı?

Herkes sesinin güzel olduğunu bildiğim Nur'a bakmaya başladı.

O an "Ben!" demek istedim ama diyemedim.

Kendimi sınıfıma deli gibi kanıtlamak istiyordum ama olmuyordu işte. Korkuyordum, çünkü arkadaşı utandığında destek olmak yerine yerin dibine sokmaya çalışan, en ufak hatada alay konusu yapan bir sınıfım vardı.

Bu fazla özgüven kırıcıydı.

Nur gülümseyerek şarkı söylemeye başladı.

Sesi güzeldi ama bir özelliği yoktu. Sınıf durduk yere onu yüceltiyordu o kadar.

Nur ve ben okul korosundaydık, zaten sesimi bilen sadece okul korosundaki arkadaşlarımdı.

Nur'un söylediği şarkıyla mayışırken kafamı sıraya koydum, güzel söylüyordu.

Zilin çalmasıyla Nur söylemeyi bıraktı ve öğretmen iyi günler dileyerek sınıftan çıktı. Ders bitmişti.

Bende montumu giydim, çantamı aldım ve okuldan çıktım.

Bu gün izinliydim. Burger King'de dondurma tezgahının arkasında çalışıyordum. Bu gün benim yerime Begüm çalışıyordu.

Keyifle evden çıkmadan önce aldığım alışveriş parasıyla alışveriş yaptım ve eve yürümeye başladım. 

Babaannem, annem ve babamla yaşıyordum. Bir de küçük kardeşim Ege tabii.

Kardeşim üstün zekasıyla ultra gıcık bir çocuktu, ama çok yakışıklıydı pislik.

Kumral saçları, yeşil gözleri ve bronz teniyle bana hiç benzemiyordu.

Ben siyah saçlıydım, mavi gözlerim ve beyaz ten rengine sahiptim.

Gerçekten, hiç benzemiyorduk.

Benden beş yaş küçüktü, yani on bir yaşındaydı.

Sitenin içine girdiğimde iki blok öndeki evin önünde bir kamyon gördüm. İki aydır boştu, birisi taşınıyor olmalıydı.

Başka ne için kamyon olabilir zaten Su?

Sus iç ses.

Merakıma yenik düşerek kamyonun içine bakarken

"Aay!"

Ve Su Beyaz, yerle öpüşür.

Kafam, yediğim darbeyle sızlarken mızmızlandım. "Yine mi ben Allah'ım ya!"

Sonra bir ses duydum.

"Ş-şey iyi misin?"

Tanıdık gelen ses ile kaşlarımı çattım.

Sonra hala yerle bakışıyor olduğumu idrak ettim ve kafamı kaldırmamla kafamı tekrar bir şeye çarptım.

"Ah!"

Bu sefer ses bir tek benden değil kızdan da geliyordu.

Kafamı hızla geri çektim ve kaşlarım çatık halde kafamı çarptığım kıza baktım.

Ve anında gözlerim yuvalarından fırladı.

"Gözde!"

Ben anında Gözde'nin boynuna atlarken Gözde hala alnını tutuyordu. Narin şey!