Lost in Time : Antyczna Grecja

Ateny

Wszystko wirowało. W pewnym momencie uderzyłam z dużą siłą w ziemię. Otworzyłam oczy. Obok mnie leżała Jenny i Tom. Poczułam wielki ból głowy. Zemdlałam.

Po dłuższej chwili poczułam palące słońce, które świeciło w moją twarz. Otworzyłam oczy i wstałam. Zakręciło mi się w głowie. Podeszłam do Jenny.

- Hej Jen. Obudź się! - powiedziałam.

Dziewczyna otworzyła oczy i powoli podźwignęła się na nogi. Wtedy podeszłam do Toma.

- Ej Tom. - powiedziałam. Chłopak od razu zareagował. Otworzył oczy.

- Co się stało? - spytała Jenny. - Gdzie jesteśmy?

- To nie wygląda jak klasa matematyczna w Hardstorm... - odparł Tom.

Zaczęłam się rozglądać. Wokół nas mieściło się wiele niskich, białych domków. Koło nas nie było innych ludzi, ale było słychać gwar radosnych rozmów.

" Pewnie gdzieś niedaleko jest główna ulica. " - pomyślałam.

- Poszukajmy jakiegoś schronienia - zaproponowała Jenny.

- Dobry pomysł tylko nie możemy wyjść przed ludzi TAK ubrani. - powiedziałam pokazując na nasze ciuchy.

- Co jest w nich złego? - zapytał zbulwersowany Tom.

- W Nowym Yorku - nic. Ale tutaj... - urwałam - No chodzi mi o to, że do końca nie wiemy gdzie jesteśmy. Ale jasne jest to, że to nie jest cywilizowany XXI wiek.

- Coś w tym jest. - powiedział speszony Tom. - Może najpierw się trochę rozejrzymy z ukrycia, a później ogarniemy sprawę ciuchów. - OK?

- Dobrze. - odpowiedziała Jenny.

Obeszliśmy kilka domków i znaleźliśmy przejście do ulicy. Było tam dość dużo ludzi. Wszyscy byli ubrani w białe togi i sandały. W oddali było widać wzgórze z dużą białą świątynią.

- To wygląda jak... - zaczęła Jenny.

- Akropol w Starożytnych Atenach. - dokończyłam.

- No to nieźle się wkopaliśmy. - dodał Tom.

- Troszkę... dobra musimy znaleźć jakieś ciuchy i się przebrać. - zaproponowałam.

Szybko wbiegliśmy do jednego z otwartych domów ( na szczęście był pusty ). Znaleźliśmy białe togi.Tom zaczął zaciągać koszulkę.
- Chyba nie masz zamiaru przebierać się przed nami! - powiedziała Jenny.

- Nie mamy wyboru. Zróbmy to szybko i będzie po sprawie! - odpowiedział Tom z lekkim poirytowaniem na twarzy.

- No dobrze... Ale nie patrz się, a najlepiej się odwróć - odrzekła Jenny.

Tom przewrócił oczami, po czym odwrócił się do nas plecami. My zrobiłyśmy to samo. Po chwili byliśmy ubrani w długie, białe togi i sandały. Muszę przyznać, że wyglądało to komiczne.

- A co zrobimy z naszymi starymi ciuchami? - zapytałam.

- Za tymi domkami było kilka koszy. Może wrzucimy je do jednego z nich? - zaproponowała Jenny.

- W sumie to nie głupi pomysł. - odpowiedziałam.

Zabraliśmy nasze wszystkie ciuchy i wyszliśmy z domu. Uderzył w nas żar słońca. Przeszliśmy wzdłuż ulicy i za domki. Rzeczywiście były tam kosze. Podeszłam do jednego z nich i go otworzyłam. Wrzuciłam tam moje ubranie. To samo zrobili Tom i Jenny.

- Dobra mamy już ciuchy. Co teraz? - zapytałam.

- Nie wiem jak wy, ale ja chciałbym się tu trochę bardziej rozejrzeć. W końcu to Ateny. - odpowiedział Tom.

- W sumie coś w tym jest... - przytaknęłam. - No dobra to gdzie najpierw?

Popatrzyliśmy po sobie. Nie mięliśmy pojęcia gdzie dokładnie jesteśmy i w którą stronę mamy iść. Troszkę problematyczne...

- Może Agora? Akropol? - zaproponowałam. - Tylko, w którą stronę mamy iść?

- No ... Akropol to raczej w prawo - odpowiedział Tom - Albo ...w lewo...

- Wiesz. Możemy najpierw spróbować pójść w prawo, a jeżeli do niczego nie dojdziemy to wrócimy i spróbujemy w lewo. - zaproponowałam.

- W sumie racja. I tak nie bedziemy wiedzieli czy się zgubiliśmy. - dodał z uśmiechem. Muszę przyznać , że w białej todze mu do twarzy.

I kiedy tak pogrążyliśmy się w rozmowie, nawet nie zauważyliśmy, że odeszła od nas Jenny. Podeszła do jednego z przechodniów i zaczęła z nim rozmawiać. Po chwili do nas wróciła.

- Tam ten facet twierdzi, że do Akropolu dojdziemy tą lewą uliczką. - powiedziała .

- Rozmawiałaś z nim po grecku?! - zapytał Tom z niedowierzaniem.

- No co ty. Po angielsku. - odparła Jenny.

Koniec rozdziału #5