Chapter 8: By your side

101 3 4
                                    

[Kyle's POV]

Di ko akalaing ganito pala ako mainlove sa isang babae.

Ang torpe ko!

F*ck!

Ilang beses ako nag-attempt na lumapit sa kanya at kausapin siya, pero di ko magawa.

Ilang oras din akong nagpapraktis sa salamin ng mga balak ko sabihin sa kanya pag nagkausap kami.

Shit!

Ang gwapong kong 'to, pero nababato lang dahil sa isang babae.

Aaah! Ewan!

Hanggang tanaw lang ako sa kanya mula sa malayo noon.

Pinagtatawanan nga ako ng team mates ko sa basketball, kasi walang palya daw ako kung magscore ng points sa game, eh bokya naman daw ako pagdating sa babae.

Ewan ko ba kasi!

Ang dami-daming babaeng nagkakandarapa at tumitili para sakin, 'tong babaeng 'to lang ata ang walang pake sakin.

Mukhang di pa nga niya ako kilala o natatandaan.

'Nak ng tokwa!

Di ba pwedeng kasing simple lang 'to ng kagwapuhan ko?

Isang taon din akong ganito.

Nakatingin lang sa kanya sa malayo.

Saulado ko na ang schedule ng routine niya sa araw-araw.

Kung anong oras siya pumapasok at umuuwi.

Kung saan siya madalas tumambay.

Kung saan siya dumadaan.

Pati nga klase niya, alam ko ang schedule.

F*ck!

Mukha nga akong stalker. <(ˍ ˍ*)>

Noong sumunod na school year, ganun pa rin ang nangyari.

Nakatanaw pa rin ako sa kanya sa malayo.

Naiinis nga ako dahil dumami pa lalo yung mga lalaking nagkakagusto sa kanya.

Dumami yung mga manliligaw niya.

Buti na nga lang mataray 'tong babaeng 'to. (*¯¯*)

Di niya lang pinapansin yung mga lumalapit sa kanya.

Pero, ayokong makampante na lang sa ganung kaisipan, kasi paano na lang kung may biglang dumating na ibang lalaki sa buhay niya o may magustuhan siyang iba?

Kaya pinagplanuhan ko ng maigi kung paano ko magagawa siyang lapitan.

F*ck!

Ang torpe ko!

Then one time, papunta ako ng centree....

Alam ko kasing nandoon siya tumatambay pagka ganoong oras.

Medyo malayo pa ako noon, natanaw ko nang mukhang umiiyak siya.

Anak ng!

17 and MARRIED! (ON-GOING)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon