Senarist

   BÖLÜM 1
  KALEM
Deniz 18 li yaşlarda genç bir yazardı. Duygusal anlamda derin bir çocuktu. Çok farkli duyguları hissedebilen değişik şeylere ilgi duyan  garip bir insandı. Kapalı bir sonbahar günü evdeydi oturdu ve düşünmeye başladı. Lise bittikten sonra kendini iyice karamsarlığa vurmuş yanlızlığa aşık olmuştu adeta. Yazdığı şiirleri gözden geçiriyordu. Birden gözü bir anlık daldı ve bir kalem gördü. Bu dejavuya benzer garip bir olaydı. Denizin aklına takıldı bu kalem birden derine daldı yatagına uzanıp tavanı seyretmeye başladı yaklaşık 20 dakika sonra kalkıp bir duş aldı ve dışarı çıktı. Gideceği yer Çankaya'ydı. Yola koyuldu Bayraklı izban istasyonuna doğru ilerliyordu. İzbanın karşısında bir karakol vardı deniz o yokuştan inip izbana  ki yan taraftan bir köpeğin havladığını duydu ve birden irkildi. Başını sola çevirdiğinde ise  kütüphane ve yan tarafında bağlı havlayan köpeği gördü. Denizin kitaplara zaafı vardi kütüphaneleri çok severdi o ağır mürekkep kokusu ve o sükunet onu hep rahatlatırdı. İçinden bir ses de o kütüphaneye girmesini söylüyordu. Deniz içeri girdi. Içeride kimse yoktu doğruca 3. Rafa doğru ilerledi anlam veremiyordu yaptıklarına. Bir tarih kitabı aldı ve 2. Masaya geçti. Kitabın 482. Sayfasını açtı birden bunları neden yaptığını anlayamıyan  deniz sayfayi okumaya başladı. Konu evliya çelebi idi. Onun kaleminden çıkan ilginç olayları okumaya başladı ve en sonunda fotoğrafını gördü. Bu yazı yazarken çizilmiş bir fotoğraftı. Deniz derince baktı ve dalıp gördüğü kalemin onun olduğunu anldı. Birden irkildi ve kitabı yerine koyup dışarı çıktı. Olanlara anlam veremeyen deniz ne yapacağını şaşırmış halde izbana gitti metro geldi ve çankaya ya doğru yola koyuldu. Halkapınar da inip bir sigara yaktı. Daha sonra İzmir metroyu kullanarak çankaya ya geçiş yaptı. Çankaya çok acayip bi yerdi her telden satış yapan insan vardı. Deniz bir süre ucuz kitaplara bakındı saha sonrasında ise birden durdu yanına yaşlı bir adam yanaştı adam çok garip bi adamdı tuhaftı. Deniz'in koluna girdi ve şunları söyledi ;
Evladım çok yoruldum bana şu kutuyu tutup bi su alıp gelir misin dedi. Deniz yardımsever bi insandı. Tabi amca dedi. Kuti hafifti anlamadı köşedeki simitçiye gitti bir su istedi suyu aldı ve arkasını döndüğünde adamı göremedi. Kutuya baktı oda kaybolmuştu anlam veremedi adamü gördüğü yere doğru gitti ve elinden su şişesi düştü tam yaşlı adamin olduğu yerde bir dikdörtgen metal vardı. Deniz in dikkatini çekti bu kutuyu aldı cebine koydu daha sonra birkaç kitap alıp eve gitti. Yatağına uzandı metal parça el işi işlemeler ile süslenmişti sadece sol tarafında bir parmağın oturabilcegi kadar ufak bir burgu vardı deniz oraya parmağını değdirdi ve kutu kendi kendine açıldı. Deniz kutunun içinden Evliya çelebi nin kaleminin aynısıni bulmuştu ve de bir kağıt parçasi. Kağıtta şunlar yazıyordu ;
Artik kader senin elinde.