Ben acıları doğar doğmaz tadan, anasız babasız bir çocuktum.
İtilip kakılmaya alışık bir âmâ müselmanım. Yıllar hep benden alırken izlemeye dahi gözüm yoktu. Bir tedavi ile açılan gözlerimin ilk gördüğü yer bu dört duvardı.
Atılan iftirayı dahi bilmiyordum. Bu dört duvara giren her insan gibi suçsuzum diye bağırsamda nafileydi. Çünkü onların gözünde suçsuzlar burada olmazdı.
Adaletine yandığım şu zamanda neler öğrenecektim, muamma.
Bana yardım edin ve sizde âmâ kalmayın...
HakUmmu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖKYÜZÜNE HASRETİM ☁️
ContoAcaba rengi nasıldır gökyüzümün? Mavi olduğunu söylediler. Kuşlar nasıllardır mesela? Ah keşke şu duvarlar olmasa. Keşke keşkelerim olmasa...
