Sonsuz Matem

58 2 0
                                    

Gecenin soluğu an be an ensemde,
Serseri bir mayın gibi patlamaya hazır yüreğim
Güneş hiç bu kadar uzak düşmemişti kederime,
Oysa seninleyken ben her mevsim açan bir çiçektim.
Acıyla kavrulan yüreğim artık tohum değil kül saçıyor çevreme,
Külden alev olur mu söyle sevdiğim,
Vazgeçmiş gözlerin buz örterken üzerime?
"Sen" diye yandı kalbim söz geçiremedim,
Öyle almışsın beni kendime dönemedim.
Her yanı kuşatmış bu sonsuz matemde,
Savruldu küllerim "Ah," edemedim.
Hülya & Beyza

GazelHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin