Auf Wiedersehen, Mein Herr // Morisuke Yaku

Prolog

- A pamiętasz to? - kobieta uśmiechnęła się z melancholią. - Widywałaś się z tym chłopcem codziennie, aż nie wróciliśmy do Niemiec.

- Mamo, przestałań! - dziewczyna zarumieniła się. - To było dziesięć lat temu!

- Ale może znowu się spotkacie?

Naoko zamyśliła się, patrząc na fotografię w rodzinnym albumie. Przedstawiała ją i małego chłopca o jasnych włosach, siedzących przy stoliku. Obie twarze były wykrzywione w szerokim uśmiechu.

Pamiętała, jakby to było wczoraj.

- Mamo, tato, patrzcie, jaki ładny piesek! - mała Naoko przylepiła się do szyby sklepu zoologicznego.

- Widzimy, Nao-chan. Chodź, idziemy dalej - tata dziewczynki wydawał się już podirytowany sytuacją.

- Kochanie, czekaj - mama Naoko zatrzymała męża. - Skoro Nao-chan chce popatrzeć na zwierzątka, pójdziemy z nią, kochanie.

Pan Mazawa, po chwili wachania, wszedł razem z rodziną do środka. Modlił się tylko, żeby ani jego żona, ani córka, nie zechciały czegoś kupić.

Jak tylko Naoko przeszła przez próg sklepu, podbiegła do klatki z owym psem. Już podczas oglądania go przez szybę, poznała, że to husky. Zapamiętała tę rasę z jednego z programów telewizyjnych i od razu jej się spodobała. Błękitne oczka psa wpatrywały się w jej czarne zawzięcie, a Naoko z każdą chwilą chciała go mieć jeszcze bardziej.

- Ładny, prawda?

Naoko gwałtownie odwróciła się, słysząc nieznajomy głos. Za nią stał chłopiec, chyba w jej wieku. Miał jasnobrązowe włosy oraz rozbawione, czekoladowe oczy. W ręku trzymał w połowie pełną butelkę wody.

- Też mam pieska, ale jest taki ciemnobrązowy, jak twoje włosy - odparł, podchodząc do klatki. - A ty?