Ne bir gün yıldım,ne de bayıldım.
Hergün dertlerime sarıldım.
Yeryüzünün ve arşın,
Sahibine sığındım.
İnsanlar yiyecek ekmek bulamazken
İsyan ettiğim derdimden utandım.
Şu yalan dünyanın,
Sahteliğinden usandım.
Her insanı "insan" sandım.
Yalan dünyanın şehvetine aldandım
Bir hiç uğruna kandım.
Yalan dolu gerçeğe boyandım.
Dünya dediğin bir arı kovanı,
Koca bir, yol geçen hanı.
Herkes birşeyler bırakır içine,
Ama hangi çiçekten bilmezsin işte.
