FORLORN VOW (BOOK 2 of TEACHER's OBSESSION)

Vow 2

MAXINE

"Max"

"Sir Leighton." Tumayo si El at yumuko ng kaunti. Kilala sya dito!? Bakit sya nandito!? Nanlalaki ang mga mata nya na parang pinapawisan sya ng malagkit.

"Ano ginagawa mo dito? Max?" Tanong nya. Pinipigilan ko yung inis sa loob ko. I last saw them 7 years ago. Yung iniwan nila ako sa labas ng bahay ni papa. Yung inilayo nya kami ng mga anak ko kay Jules.

"Work. " Matipid kong sagot. Kahit na ayokong magalit di ko mapigilan. Napatingin sya sa labas tapos dali dali akong hinawakan patayo.

"Ano ba Lei?" ako. Habang nagpupumiglas. Pero di nya ako binitawan hanggang makarating kami sa kusina.

"Ano ba---uhhhmmmp!!" Sigaw ko pero tinakpan nya ng kamay nya ang bibig ko...

"Sandali lang." Bulong nya. Ano ba kasi kaylangan nya. Bakit nya ako pinasok dito!? Di ako tumitigil sa pagpupumiglas. Kaya lang sinandal nya ako sa pader inipit nya ang buong katawan ko gamit ang sa kanya at nakatakip parin ng kamay nya ang bibig ko. Di ako makagalaw dahil na rin sa lakas at laki nya.

"Good morning, sir." Rinig kong sabi ni El sa labas. Napapikit si Lei.

"Good morning. Have you seen Lei? Where's my new secretary?" Tanong ng lalaki sa labas. Nawalan ako ng lakas na pumalag at parang kumabog ng malakas ang dibdib ko. Kilala ko yun. Yung boses na yun. Lumaki at lumalim lang ng unti pero sya parin yun. Ramdam parin ng puso ko na sya ang lalaking mahal ko na sya yung lalaking hinanap ng puso ko sa loob ng 7 taon.

"HERE COFFEE!!" Sigaw ni Lei. Bakit ayaw nya akong ipakita kay Jules! Bakit tinatago nya ako! Ayaw ba nya kami magkita? Ano ba nangyayari!! Gusto kong lumabas at yakapin ito ng sobrang higpit pero nakaipit ako kay Leighton. Napaiyak nalang ako. Gusto ko na syang makita!

"Ok. Spare her Lei. Tss. El I have to discuss you." sabi pa nito at narinig ko nang pumasok ito at isa pang pintuan. Sya... Sya si Mr. Alcantara. Yung pagtatrabahuhan ko. Yung boss ko. Asawa ko ang boss ko!? Lumayo si Lei pero malaki nya iyong pagkakamali dahil pagkalayong pagkalayo nya ay sinampal ko sya ng sobrang lakas. Tig dalawang beses sa magkabila nyang pisngi. Hayop sya!

"Anong kasalanan ko sayo. Bakit mo sya nilayo sakin. Bakit mo sya nilayo samin ng mga anak nya? Bakit sya umalis! Bakit nya kami iniwan!!" napayuko sya. Bakit!?

"Sorry Max."

"Tang ina sorry! May magagawa ba sorry mo? Iniwan nya kami at pinagtakpan mo sya. Bakit!? Panong sinabi nyo nalang na ayaw nya samin na ayaw nya ng responsibilidad. Hindi yung biglaan yung walang pasabi. Alam nyo kung bakit? Masakit kasi. Masakit dito!? *turo ko sa dibdib ko* sobrang sakit. Alam nyo ba yun!? Sobra!" niyakap nya ako pero pumalag ako. "Bitawan mo ko!"

"I'm sorry, Maxine. Para rin sayo ang ginawa namin. Mas inuna namin ang ikabubuti mo." buong lakas ko syang tinulak. Anong para sakin! Para saktan ako!! Para pagmukain akong tanga.

"Para sakin, para sakin? Para sa ikabubuti ko? Ikinabuti ko ba ang pag iyak gabi gabi!? Ikinabuti ko ba ang pangungulila ko sa kanya sa araw araw na nagdaan sa loob ng pitong taon! Ikinabuti ba ng mga anak ko na lumaki silang walang ama!!! Sabihin mo Lei!! Sabihin mo!!!" Sigaw ko. Natahimik naman sya at di makapag salita. Lalabas na sana ako dahil gustong gusto ko ng mahalikan si Jules. Pero pinigilan nya ako.

"Bitaw!"

"You can't. He's not your Jules any more. Di ka na sya kilala. Wala syang alam sa nakaraan nya." Ito. Tinawanan ko sya ng pagak.

"Di nya ako kakalimutan. Inaakan nya ako! Pinamahal nya ako sa kanya! Tapos lalayo sya. Hindi hindi ako papayag!"

"Di mo alam ang sitwasyon! Di nya rin gusto ang nangyari pero ito na yun! Wala syang maalala! Na aksidente sya pitong taon na nakakaraan! At ngayon may amnesia sya... Wala ng Maxine sa buhay nya! Walang rape, walang Ilocos, walang mga anak! Di ka nya kilala!" sigaw nya.

Natahimik ako..

Hindi.... Hindi totoo yun.....

---------Continue