Rosanna:
Ik zie nog steeds alleen maar zwart. Geen klein lichtje. Ik voel alles ineens tintelen ik heb het gevoel alsof ik keihard naar beneden val. Een zwart gat dat nooit stop. Is dit nou de dood? Nee wacht nog heel even laat me in ieder geval mijn papa een laatste knuffel geven! Ik wil hem dit niet aan doen. Ineens zag ik een klein puntje licht. En het kwam steeds dichterbij. "NEEEEE" schreeuw ik "IK WIL NIET DOOD!"
En mijn ogen gingen open. Ik lag er nog steeds in de gymzaal omringt met bloed. Ik zag iedereen netjes zitten alsof er niks aan de hand is. De meester komt binnen lopen en rent naar mij. Ik hoor hem keihard schreeuwen "NU IS HET GENOEG ALLEMAAL GESCHORST EN IK WIL JULLIE NIET MEER ZIEN DE POLITIE KOMT JULLIE WEL HALEN"
"Maar meneer"
"NIKS GEMAAR WEG WEZEN HIER"
Er bleef 1 meisje zitten die er ook niks mee te maken had. Ze had het stiekem gefilmd zodat ze naar de politie konden.
"Sorry maar ik kon ze niet tegen houden niet alle 20""Het is oke zeg ik half verlamd"
De meester belt de ambulance en mijn vader. Ik word met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Ik word op een sorry bed gelegd ik word ook helemaal vast gebonden, zodat ik niet eruit kan vallen tijdens het rijden. Ze maken allemaal dingen aan je vast ik heb geen idee wat er gebeurt. "Wit"
"Wat is er meisje?"
"Wit het enigste wat ik zie is wit"
"Oke rustig blijven je hebt veel te veel bloed verloren!"
Ze doen een soort prik in mijn arm en dat steekt eenorm. Ik krijg extra zuurstof wat ik krijg adem te kort.
2 uur later..
Papa:
Ziekenhuis belt....
"Hallo?"
"Hoi meneer uw dochter ligt hier bij ons bij gym op haar school is ze in elkaar geslagen.
Opgehangen...
Ik ren naar beneden doe mijn schoenen aan heb pak mijn autosleutels. Ik stap mijn auto in en begin meteen te rijden.
Ziekenhuis belt..
"Wat???"
"Uw dochter ligt nu in de operatie kamer u kan haar over 1 uur bezoeken.
"Tot zo!"
"Meneer dat kan niet"
Opgehangen...
Na 15 minuten gereden te hebben zie ik het ziekenhuis al. Ik parkeer mijn auto en ren naar binnen. Gelukkig mag ik toch meteen naar mijn dochter. Ik loop de kamer binnen en daar ligt ze dan bond en blauw. Heel haar gezicht is opgezwollen.
"Rosanna.. ik ben er""P-pap......"
En daar toen viel ze weg. Ik moest meteen weg want ze moesten haar weer opereren anders zou ze het niet overleven.
Pester ielse:
"We hebben alleen maar ballen gegooid en haar geschopt en geslagen dat is toch normaal?" (ielse)
"Normaal wat noem jij normaal? Dat meisje ligt op sterven allemaal door jou en je vrienden!" (Leraar)
"Doe normaal tegen mijn dochter gek!" (Moeder
"Vind u dit normaal dan! Nouja ik laat het wel over aan de politie" (leraar)
"Waag het anders doen we het zelfde bij jouw" (moeder)
De leerkracht loopt de deur uit en doet hem opslot. In dit lokaal zitten ook geen ramen dus we zitten vast.
"En nu mam?"
"Je bent toch ook een rod kind he!"
"Nee niet weer mam!"
Pats op mijn gezicht.
Ik hoor de politie al aanrijden, misschien is het ook beter ik ben een rod kind. Ze komen naar binnen en mijn moeder word meegenomen door de politie. Zelf word ik door andere mensen meegenomen. Ik stap de auto in zonder iets te zeggen. "Hoe kom je aan die blauwe plek op je gezicht? (De mensen die mij mee namen)
"Umhh mijn moeder sloeg me net"
"We gaan je helpen okey? Daarom zijn we hier nu!"
Toen was het stil de hele reis.
Deel 3 al! Ik hoop dat jullie dit boek een beetje leuk vinden! Shawn komt nog hoor!😂
Bedankt voor het lezen🌹
JE LEEST
You Never Know- Shawn Mendes
FanfictionIk heet Rosanna. Ik ben 13 jaar. Mijn moeder is overleden en mijn Vader is nooit thuis. Ik heb geen broers of zussen maar wel een klein mops hondje hij heeft muffin. Omdat ik zoveel van muffins hou. Ik zit in de 1ste. Elke dag zie ik er tegen op om...