Η επιστροφή

Παρτ 10

Το επόμενο πρωί ξύπνησα αρκετά νωρίς δεν μπορούσα να κοιμηθώ . Καθησά στο σαλόνι να δω τηλεώραση . Είχε παιδικά είναι ότι πρέπει , τι κι αν είμαι 20 ; Από την στιγμή που ξύπνησα νοιώθω ένα βάρος μέσα μου . Δεν ξέρω γιατι . Ίσως είναι προαίσθημα κάτι μπορεί να γίνει .

Η ώρα είναι 9:00 το πρωί , οι γονείς μου είναι στην δουλεία , ο Μιχάλης τρώει στην κουζίνα και ο Άλεξ δεν γύρισε το βράδυ . Ο Μιχάλης ήρθε και κάθησε δίπλα μου .

- Τι βλέπεις ;

Ρώτησε αφού βολεύτηκε .

- Στρουμφάκια

- Εισαί 20 ;

- Παίζεις ακόμα ηλεκτρονικά και μαζεύεστε με τα παιδία στο πάρκο παίζεται ποδόσφαιρο . Είσαι 21 ;

- Άλλο εγώ

- Μην μιλάς και δες

- Η στρουμφίτα μόνη της με τόσα στρουμφάκια σίγουρα το γλεντάει

- Έλεως παιδικό είναι

- Εγώ φταίω που είναι μόνο μια στρουμφίτα και τόσα στρουμφάκια

- Σκασέ θέλω να δω

Όταν επιτέλους το βούλοσε συνέχισα να βλέπω . Το κουδούνι χτύπησε και ο Μιχάλης πήγε να ανοίξει . Ήταν η Λυδία λαχανιασμένη .

- Μπες

Πήγα απεναντί της .

- Καλημέρα ! Τι έπαθες ;

- Φεύγει , ο Άρης φεύγει

- Το ξέρω ρε Λυδία , θα προσπαθήσω να του ξανά μιλήσω

- Μελίνα φεύγει τώρα

- ΤΙ ;

Φώναξα .

- Πριν λίγο έφυγε για το αεροδρόμιο

Κοίταξα τον Μιχάλη .

- Αλήθεια είναι , πριν έρθει η Λυδία μου έστειλε μήνυμα . Δεν πρόλαβα να στο πω

Έμεινα να κοιτάω το κενό . Φεύγει . Πάει μακρυά . Δεν πρόλαβα να του μιλήσω . Μερικά δάκρυα απελεθευρόθηκαν .

- Θέλεις να τον προλάβουμε ;

Με ρώτησε ο αδελφός μου .

- ΝΑΙ ΝΑΙ έστω να το πω κάτι τελευταίο

Είπα και έτρεξα προς την πόρτα και την άνοιξα .

- Που πας μωρή με τις πιτζάμες

- Δεν προλαβαίνουμε . Τι ώρα φεύγει η πτήση ;

Ρώτησα την Λυδία .

- Στις 11

Απάντησε απογοητευμένα . Κοίταξα το ρολόι 10:15 δεν θα προλάβουμε . Έκανα να βγω .