*vertel perspectief*
Shahrazad parkeert de auto aan de kant van de weg en doet hem op slot. Ze stapt uit en met een bloedend been en 12 centimeter hoge hakken loopt ze het bos in. Plots begint het te regenen, dat ontbrak er nog aan. Ze ziet bijna niets en blijft verder lopen. Ze roept Yousef's naam maar krijgt geen antwoord. Even later ziet ze een open plek die belicht wordt door de maan. Ze ziet Yousef op een boomstronk zitten en stapt naar hem toe. Het lijkt of hij een beetje afgekoeld is, Shahrazad gaat naast hem zitten en draait zijn gezicht naar haar toe.
S: wat bezielt jou toch?
Y: waarom ben je mij gevolgd?
S:wat dacht je dat ik zou doen, wegrijden en jou hier alleen achter laten?
Yousef kijkt neer en merkt op dat Shahrazad's been vol bloed hangt.
Y: wat is er gebeurt?
Nadat ze het uitlegt begint hij zich schuldig te voelen.
Y: het spijt me dat ik je in mijn rommeltje heb betrokken, ik wist gewoon niet aan wie ik het anders moest vertellen.
S: doe normaal! Ik ben jou verloofde, in goede en in slechte tijden... maar ik moet je iets vertellen en het gaat je niet aanstaan.
Yousef kijkt haar met grote ogen aan en Shahrazad vertelt hem in detail wat er is gebeurt in Parijs. Yousef is verward en weet niet goed hoe hij hierop moet reageren.
Y: als jij een ander meisje was, was ik nu waarschijnlijk enorm kwaad geworden maar jij bent een engel. Je hebt nog nooit iets gedaan dat jou je onschuldigheid had kunnen ontnemen. Als je eenmaal een fout maakt zal die ene fout niet alle goede dingen die je hebt gedaan laten verdwijnen. Het was trouwens niet echt jou keuze om die dingen te doen, zolang je niets meer voor me verbergt vergeef ik je.
Shahrazad knikt hem toe en begint het erg koud te krijgen door de regen.
S: Yousef kunnen we doorgaan, ik bevries hier.
Y: kom dichter.
Ze schuift dichter aan hem toe en hij slaat zijn arm rond haar. Ze voelt zijn hart kloppen en zijn lichaam geeft enorm veel warmte af, zijn lichaamstemperatuur is helemaal gestegen door de woede. Ze nestelt zich in zijn nek en legt haar benen over hem, net als een klein kind, zodat ze helemaal verwarmt wordt. Yousef tilt haar kin voorzichtig op met zijn wijsvinger en kijkt haar diep in de ogen aan. Hij beweegt zijn lippen traagjes naar de hare en zachtjes drukt hij een kusje op haar mond. Hij kijkt haar aan en glimlacht, dan kust hij haar nog eens, iets langer en staat hij recht. Hij draagt haar door de regen, in zijn sterke armen en stapt terug naar de auto.
Hij parkeert zijn auto in een garage en draagt Shahrazad dan naar boven.
S: waar zijn we?
Y: dit is mijn loft.
S: maar je woont toch bij je vader?
Y: ik heb dit loft jaren geleden gekocht en op laten knappen. Soms had ik even een pauze nodig van iedereen en mijn slaapkamer was niet ver genoeg van hen.
S: hmm.
Y: die wonde moet snel verzorgd worden.
Hij neemt haar naar de badkamer en wast het bloed af van haar been, hij droogt de wonde af en ontsmet het. Nadat hij er een waterdicht verband op kleeft gaat hij een dikke trui en een jogging halen voor haar.
Y: ze gaan waarschijnlijk een beetje te groot zijn maar ze zijn tenminste niet kletsnat. Ga maar een warme douche nemen, ik wil niet dat je een longontsteking op loopt. Ik ga even douchen in de andere badkamer.
S: dank je.
Shahrazad kijkt hem verlegen aan en verschiet ervan dat hij zo zorgzaam is. Yousef zet een water koker op en gaat snel douchen. Hij doet een jogging aan en een T-shirt, zet de verwarming wat hoger en gaat dan thee zetten. Hij bestelt paella voor hen en legt borden en bestek klaar. Tegen dat Shahrazad klaar is met douchen is het eten er.
S: Yousef?
Y: ja?
S: ik denk niet dat ik hier kan overnachten.
Y: maak je geen zorgen ik respecteer jou, ik zou nooit iets doen dat je niet toelaat.
S: dat bedoel ik niet, mijn ouders zouden het niet oké vinden.
Y: oh...
S: kijk niet zo verdrietig alsjeblieft, je geeft me schuldgevoelens.
Y: Shahrazad, ik wil niet nog meer van jou vragen maar wil je alsjeblieft blijven? Ik heb je nu echt nodig, ik wil niet alleen zijn en mijn familie, daar wil ik momenteel niet mee in contact komen.
S: Yousef, ...
Y: alsjeblieft. Je kan zeggen dat je bij Nayab bent? Please.
Shahrazad neemt een diepe zucht en geeft op, in discussie gaan heeft nu toch geen nut. Ze weet dat hij haar momenteel echt nodig heeft en op dit moment kan ze hem echt niet in de steek laten. Ze gaat een kamer in en belt haar moeder, ze blijven een kwartiertje aan de lijn en dan komt Shahrazad terug bij Yousef zitten.
Ze eten hun paella en drinken hun warme thee. Yousef ruimt de tafel af en zet zich dan dichter bij Shahrazad, ze legt haar hoofd op zijn borstkas en hij begint met haar haren te spelen.
Hij begint haar te vertellen over zijn pijn en over hoe hij weg is gevlucht toen hij zag dat zijn moeder nog leefde, hij vertelt dat ze in shock was en dat hij haar heeft horen huilen en roepen maar hij kon niet om kijken. Hij heeft haar geen vragen gesteld en hij heeft zijn vader ook niet de kans gegeven om iets uit te leggen. Hij is gewoon weg gevlucht van hun allemaal, de enige persoon die hij wou zien is Shahrazad. Na uren praten beginnen ze slaperig te worden, Yousef pakt Shahrazad op en draagt haar naar zijn kamer.
S: Yousef, we kunnen niet samen slapen.
Y: ik wil je gewoon naast me, ik wil je knuffelen en met jou in slaap vallen. Niet meer dan dat... wel ik ga niet liegen, ik zou wel meer willen maar zolang we niet getrouwd zijn, zal ik me inhouden.
Shahrazad kijkt hem awkward aan en laat het maar gewoon gaan. Hij gaat in bed zitten en knuffelt haar stevig. Shahrazad merkt dat hij aan het huilen is. Het breekt haar hart en het maakt haar zo kwaad dat zijn ouders hem dit aan hebben kunnen doen. Ze aait over zijn hoofd en kust zijn wang, wanneer hij gekalmeerd is kijkt ze hem met traantjes in haar ogen aan. Ze drukt een lange stevige kus op zijn lippen en knuffelt hem dan weer.
Y: Shahrazad?
S: ja?
Y: kijk me aan.
S: wat is er Yousef?
Y: ik hou van je.
Shahrazad kijkt hem verschoten aan en begint weer te huilen. Hij trekt haar weer dichter aan zich aan.
Y: waarom huil je? Ik wil niet dat je triest bent, ik wel je gelukkig zien.
S: hoe kan ik gelukkig zijn als de liefde van mijn leven hartgebroken is?
Wanneer hij die woorden hoort verschijnt er een grote glimlach op zijn gezicht, hij kust haar nog eens, dit maal een tongzoen, hun eerste "echte" kus. Wanneer hij voelt dat hij opgewonden gaat geraken haalt hij haar van zich af en gaan ze liggen. Shahrazad nestelt zich in zijn armen en valt niet veel later in slaap.
