Vandaag komt onkel Rachid met zijn twee dochters en zijn zoon om mijn hand te vragen. Ik weet echt niet wat ik hiervan moet denken. God weet altijd best dus ik ga hem gewoon vertrouwen. Al goed dat Nayab mocht komen, zonder haar zou ik het echt niet aankunnen. Ik ben zo'n stresskip...
N: gaat het schat?
S: ... neen. Nayab?
N: ja?
S: heb je nog iets van Zakaria gehoord?
N: schat, ik denk niet dat je mij die vraag nu moet stellen, straks komen ze jouw hand vragen en ik wil niet dat je er met rode, opgezwollen ogen zit.
S: alsjeblieft Nayab ik moet het weten.
N: hij was erg kwaad toen hij je brief las, hij bleef me maar vragen wie diegene was die je van hem wil stelen. Ik zei hem dat ik het niet weet en dat jij het zelf niet eens weet, toch bleef hij het vragen. Zijn ogen waren rood en gevuld met tranen. Hij was teleurgesteld in zichzelf omdat hij rijkdom nooit een waarde heeft gegeven. Als hij dat had gedaan was hij vandaag de man die je hand komt vragen...
S: Nayab?
N: ja schat?
S: heb ik de juiste keuze gemaakt?
N: dat kan ik je niet zeggen mijn engeltje, maar ik zou hetzelfde gedaan hebben voor mijn ouders... maar ik zou mijn kind ook nooit in zo'n positie zetten. Dan sterf ik maar, iedereen zal ooit sterven, vroeger of later.
S: zeg dat alsjeblieft niet, je doet me twijfelen over mijn keuze.
*enkele uren later*
J: Marouan doe de deur open schat ze zijn er!
M: ben al onderweg lieverd.
J: Shahrazad, kom je naar beneden mijn engel? Neem Nayab mee.
S: we komen eraan mam.
S: oh Nayab mijn hart staat op ontploffen.
N: rustig, je ziet er prachtig uit, maak die dot los, je haren zijn prachtig en lang.
S: ik heb geen zin om er mooi uit te zien Nayab, mijn hart is daar nog niet klaar voor.
N: maak je geen zorgen, je bent sowieso prachtig.
Wat houd ik van haar, god zij dank dat ik haar heb. Zonder Nayab zou ik nooit de persoon geweest zijn die ik nu ben. Ze heeft me geleerd hoe ik in mijn eigen moet geloven en ze vindt altijd wel een manier om mij op te vrolijken wanneer ik het nodig heb. Dankzij haar heb ik vanalles geprobeerd en heb ik de wereld op een nieuwe manier bekeken. Zonder haar zou ik waarschijnlijk altijd alleen, thuis in mijn kamer zijn. Doordat ik thuis geschoold ben geweest heb ik nooit echt vrienden kunnen maken, de enige vrienden die ik heb zijn Zakaria en Nayab... had... Zakaria had ik als vriend. Nu heb ik enkel nog Nayab.
