One of those days ~Dutch~

deel 4

Ik heb er lang over nagedacht. Ik wist maar niet wie jongens zou kunnen zijn. Maar dan plots herinner ik het me. Het is Rean. Maar wat zou hij doen midden in de regen terwijl het hardt waait vlak bij de rand van het bos. Ik zou zelf nooit in het donker langs of in het bos gaan lopen. je weet maar nooit wat daar allemaal rond loopt. Maar over Rean kan ik niet veel zeggen. Ik weet niet wat hij daar doet maar het zijn eigenlijk mijn zaken niet echt. Ik sluit mijn laptop af en begin me klaar te maken voor mijn bed. Deze dag was echt zwaar. Er is zo veel gebeurd. Ik heb verkering met Max. Ik weet van het bestaan van vampieren en mijn beste vrienden zijn vampier jagers. Het is allemaal best vaag in mijn hoofd. Ik ga in mijn bed liggen en terwijl ik aan al deze dingen denk val ik in slaap.

Ik word wakker door het felle licht dat door mijn raam heen schijn. Fijn ik was vergeten mijn gordijn dicht te doen. Ik stap uit mijn bed om te kijken wat er in mijn kast licht om aan te doen als er een harde tik van mijn raam komt. Ik kijk niets begrijpend om als er weer wat tegen mijn raam aanvliegt met een tik. Ik doe het raam open en kan nog net het vliegende voorwerp ontwijken dat naar mijn raam gegooid werd. Ik kijk boos naar beneden. Onder aan mijn raam staat Rean al helemaal fris en fruitig bij zijn fiets. 'Hee! ga je nog mee naar school of kom je liever te laat?' vraagt Rean. 'Ja ja kom er aan!' zeur ik. Ik pak een simpele sweater, skinny jeans en een setje ondergoed. Ik trek alles aan, doe mijn haar in een losse staart en loop naar beneden met mijn schooltas en telefoon in mijn hand. Snel doe ik mijn schoenen en jas aan waarna ik naar de schuur race en mijn fiets pak. 'Ben ik!' Roep ik als ik het hoekje om ben. 'Woow dat was snel.' Zegt Rean ongelovig. 'Hee! ik kan echt wel opschieten hoor!' Zeg ik beledigt. 'Kom laten we maar gaan fietsen dan komen we nog op tijd.' Zegt Rean als hij op zijn fiets stapt.

We zetten onze fietsen in het fietsenrek en lopen de school binnen. Rean heeft zijn eigen kluisje gekregen. Twee deuren naast de mijne. Best makkelijk eigenlijk. We stoppen onze jas in ons kluisje en precies als ik mijn kluisje dicht heb gedaan gaat de bel. Samen lopen we naar ons lokaal waar onze gemene lerares ons al op staat te wachten. Rean en ik gaan achter in de klas zitten. 'Weetje bij deze leraar wordt ik er altijd uitgestuurd. ook al doe ik niet een wat.' 'Echt? dat is zo raar.' zegt Rean. 'Mag ze je niet of zo?' lacht hij. 'Ik denk het.' Lach ik mee. 'TESSA!' Schreeuwt de docente door het lokaal heen. 'Kun je nu eindelijk je mond dicht houden?' vraagt ze zuchten. 'Dat weet ik niet? kan ik dat Rean?' Vraag ik plagerig. 'Ehm dat is een goede vraag Tess. Volgens mij kun je dat niet' Zegt hij lachten. 'Tessa ga maar apart zitten.' Zegt de lerares boos en wijst naar het tafeltje aan de andere kant van het klas lokaal helemaal voor in. Ik pak mijn spullen bij elkaar en fluister nog een doei naar Rean. De lerares probeert verder te gaan met haar les terwijl ik voor aan in de klas ga zitten. Na een paar minuten stil gezeten te hebben verveel ik me en begin met elastiekjes te schieten richting Rean. Jes! Headshot!  Mentaal geef ik mezelf een highfive en krijg een elastiekje terug geworpen. Al snel loop het af tot een elastiekjes oorlog terwijl de rest van de leerlingen probeert niet geraakt te worden. De lerares draait zich om en ziet ons nog net een elastiekje schieten. Gesnapt denk ik meteen. 'Tessa en Rean er uit!' schreeuwt de docent. Ik pak mijn spullen en Rean volgt mijn voorbeeld. 'Mevrouw noem me alsjeblieft Tess.' Dit is al de zoveelste keer dat ze met Tessa noemt. Ik hou niet van die naam. Iedereen noemt me Tess en dat vind ik oke. Rean en ik lopen lachend het lokaal uit richting de aula. We hadden het eerste uur vrij dus dat komt mooi uit. Dan hoeven we hierna niet meer naar een andere les te gaan.

Rean en ik lopen de aula binnen en ploffen meteen op de lounge banken. Wat liggen deze banken lekker. 'Dus wat nu?' Vraagt Rean starend naar het plafon. 'Niets doen en wat kletsen tot het pauze is.' 'Oke lets do that!' Zegt hij opgewonden. We spelen een ronde 20 questions tot dat er iemand de aula binnen kwam lopen. Ondersteboven zie ik het gezicht van Kevin op ons af lopen. 'Heeeee!' Roep ik opgewonden en vrolijk naar mijn beste vriend. 'Heeee!' Doet hij even opgewonden na. Hij komt bij ons zitten of nou ja ik lig en de rest zit. 'Dus wat nu?' vraagt Kevin. 'Geen idee wachten tot de rest komt?' antwoord ik. 'Ja oke. Alleen Max en Owen zijn vrij vandaag. Zij hadden heel veel uitval en hoefden daardoor niet naar school.' Verteld hij. 'Super chill had ik dat maar.' *Tring* de bel gaat en de aula loopt al snel vol met studenten.  Mike komt sloffend aanlopen en komt met een plof bij ons zitten. 'Hee' Begroeten we hem alleemaal. 'Euhrgg' Mompelt/zucht hij. 'Sorry maar dat versta ik niet' Lach ik. 'Ik haat mijn leven!' Roept hij gefrustreerd uit. 'Wat is er dan?' Vraagt Rean. 'Vanochtend kwam ik te laat nu moet ik me 2 keer een half uur eerder melden, vervolgens word mevrouw Muller boos omdat ik mijn economie boeken niet bij me heb en dat terwijl hij echt heel zwaar is en er eigenlijk niets meer inpast, daarna heb ik wat spullen in mijn kluisje gestopt die trouwens niet meer open of dicht wilde en nu zit ik hier.' Verteld hij ons zijn verhaal. 'Awh wat heb je toch een zwaar leven.' Grap ik. 'Ha ha ha.' lacht hij sarcastisch. 'Nou wij zijn er uitgestuurd door een elasstiekjes oorlog.' Lach ik.