Ey benim deli gönlüm döndü dolaştı yine,
Hatırlar oldu maziyi birdenbire,
Çıra oldu yandı kendince,
Oldu senin için bu gönül divane.
Zamansız oldu bütün sevgiler,
Anlatamaz oldu içimizdeki sevgiyi ilimler,
Mürekkep doldu senin için bu eller, Bırak ne istiyolarsa öyle desinler.
Geçiyor hayat biliyorum pervasızca,
Acımıyor hiçbirimize geliyor zamansızca,
Sonrada ölüm diyolar bunun adına acımasızca,
İşte bu verilmiş en büyük cezadır insafsızca.
İnsan değer verdiğini sevmeli,
Sevdiğinide hiçbir zaman üzmemeli,
Üzmek yerine mutlu etmeli,
Mutlu ettiği zaman da kıymetini bilmeli.
