Beneath her Mask

1: Disappointment

Naglalakad ako sa hallway ng school. Hindi mawawala yung mga mapanghusgang tingin, yung iba takot o di kaya yung tinging inggit. Natural, sino ba namang hindi maiingit sa ganda kong to? Kaya dedma na lang ako. Hanggang tingin lang naman sila. 😏

Malapit nako sa classroom pero biglang may naghagis ng upuan sa direksyon ko. Metal arm chair yun take note. Buti na lang maganda ako at nailagan ko yung upuan na hinagis ng kung sinong leche. Tinignan ko kung sino at tama nga ako. Leche siya at panira ng araw. Typical boy bully. Hindi ko na ibabanggit ang pangalan dahil hindi naman siya gaanong importante sa kwentong ito. Gagong to! Akala ata masisindak niya ko sa ginawa niya. Ngumisi lang ako sakanya. Nagulat naman siya sa reaksyon ko. Or rather nung na realize niya kung sino yung binangga niya.

"L-lana, sorry hindi ko alam na ikaw yung--"

Hindi ko na siya pinatapos magsalita. He needs to be slapped. In the face. So hard. Using his chair that he threw on me.

Bumagsak siya sa lakas ng impact ng upuan na sinampal ko sa mukha niya.

"Apology unaccepted."
I said as I walked pass by him to enter the classroom.

-

As soon as I entered the room, everyone including the stupid teacher were looking at me. Well, sino ba namang hindi? Ikaw ba namang pumasok in the middle of discussion.

"Miss Demetria, why are you late, AGAIN?" - the teacher said emphasizing the 'again' word.

"None of your business, Sir." - I replied back also emphasizing the 'sir' word.

It earned a slight laugh from my classmates. Hindi pa ba siya sanay? Lagi akong late tas palaging ganyan yung tinatanong. Tanga lang? Tss.

Wala ng nagawa yung guro at hinayaan na lang akong pumunta sa upuan ko as he continued the discussion. Ako naman, wala natingin lang sa labas ng bintana. Hinihintay na matapos yung klase. Wag kayo ah, kahit late ako at hindi nakikinig , matataas pa rin naman grades ko. Nag-aaral ako hindi lang halata.

Habang nag didiscuss, bumukas yung pintuan at pumasok yung dean ng school. She whispered something to our teacher. After nun, lumabas na siya.

"Miss Demetria, please proceed to the dean's office now." - sabi nung teacher.

Wala na akong nagawa kundi ang tumayo at lumabas ng room. Narinig ko pang nagbubulungan yung mga kaklase ko. What does that idiot want from me?
Habang papunta ako sa opisina niya, napansin kong ang weird ng tingin ng mga tao saakin. Tsss, pero nevermind. Baka sobrang ganda ko lang talaga. *flips hair* 😏😂

Pumasok nako sa office and there she is, sitting like a queen sa swivel chair niya. Tss, paikutin ko siya habangbuhay dyan eh. 😒

"Lana naman! Ano nanaman ang ginawa mo kanina sa lalaki? Ang brutal mo talaga! Haven't you heard he was rushed to the hospital?! Buti na lang naagapan agad siya!"

She said, panicking like it was her fault.

"Hindi. Sinadya ko talagang iwan siya dun. Akalain mo yun, buhay pa pala siya?" - sabi ko at nagkunwaring takang taka.

"Detention, Lana. Pumunta ka ng detention and stay there until afternoon." - she replied in a stern voice.

Tumayo na ako ng tuluyan.

"Hindi ako aso para utusan mo ng stay. And no thanks, uwi na lang ako. Baka sirain ko pa yang detention room eh." - I said as I stormed out of the room.

That bitch.😒

Name's Lana Demetria. 17. Nag-aaral sa paaralang hindi ko babangitin ang pangalan. My mother owns the school. And currently, yung babaeng dean na kausap ko ay ang kapatid ko. She's Louise Demetria. Temporary lang naman ang pagiging dean niya dito. Wala raw kasi siyang gagawin dahil hinihintay na lang niya ang ilang weeks para pumunta ng America para tulungan si mom dun. Tss, ginawang libangan yung pagiging dean. 😒 Besides, naka leave yung original dean dito so ayun. Pero hindi naman siya matanda. She's only 24. Maganda, perfect, paborito ng lahat. Bwisit sa buhay ko.