BİR KIZIN ZORLU HAYATI

Daha çok küçük bir çocuktum.5 yaşındaydım.Babam ben doğmadan önce ölmüş annem ise kalp hastasıymış.Yani bir stres yapsa yada üzülse ölme tehlikesi varmış.Bende onun üzülmemesi için elimden gelen herşeyi yapmaya çalışıyorum.Annem zayıf ve bir o kadar da güzel bir kadındı.Her zaman herkese iyi davranırdı.Bana da hep derdi ki:
-Kızım herkese iyi davran.Ama karşılık beklemeden.
Bende herkese iyi davranırım.
Aradan 1 yıl geçti ve annem eve çok üzgün bir şekilde geldi.Ha bu arada annem bir kadının evine temizliğe gidiyor. O kadına yeni bir işçi gelecekmiş.O kadın ise annemi işten atıp o kadını işe almış.Annem bir kaç gün iş aradı ve hiç bulamadı.Aradan 1 hafta geçince annem çok strese girmiş ve birgün fenalık geçirip bayıldı.Hemen koşarak komşuları çağırdım.Komşular da ambulans çağırdılar.Annem bir kaç hafta hastahane de kaldı.3 hafta sonra annem ölmüştü.Çok üzüldüm.Aklıma her geldiğinde ağlıyordum.1-2ay komşular da kaldım.Komşularımız araştırıp Fransa'da hayatta kalan tek akrabam olan halamın yanına gönderdiler.Aralarında para toplayıp bana uçak bileti almışlar. Ertesi gün havaalanına gittik.Yanımda Elif abla geliyordu. Uçağa bindik.3 saat sonra varmıştık.İndiğimde konuşulan dil bana çok yabancı geliyordu.Hemen Elif ablanın koluna sarıldım.Sonra bir ses duyduk:
-Gamze,Elif! Buradayım kızlar gelin hadi!!!
Ben:
-Elif abla bu kim?diye sordum. Elif ablam:
-O sana bahsettiğimiz halan,Gamze...
Çok şaşkındım. Çünkü bir halam olduğunu bilmiyordum.Halam olduğu söylenilen kadının yanına gittik.Utandığımdan Elif ablanın arkasına saklandım.Halam:
-Gel buraya korkma ben sana zarar vermem.
Halamın evine gittik. Evi bana çok yabancı geliyordu. Halamın 2 kızı vardı.Ona yük olacağımı düşündüm.Elif abla 1 gün benimle kaldı.Ertesi gün uçağa binip tekrar İstanbul'a döndü. Aradan bir yıl geçti.Halam beni ana okuluna götürüyordu. Fakat ben oradaki çocukların konuştuğu dili hiç anlamıyordum.Yine birgün ana okuluna gittim.Çıkışta bir ses duydum:
-Merve gel kızım buradayım! Diyen bir ses.
Çok şaşırmıştım. Çünkü şu koca Fransa'da benden ve halamdan başka türkçe konuşanlarda varmış.Koşarak Merve denilen kızın yanına gittim:
-Bakar mısın?Sende mi İstanbul'dan geldin?
O da:
-Evet,neden sordun? Yoksa sendemi İstanbul'dan geldin? Diye sordu. Bu şekilde çok güzel sohbetler ettik. Hergün ana okulunda birlikte hoş sohbetler edip eğlenceli oyunlar oynadık. Ayrıca Merve'nin annesi Meral teyze ile de tanıştık.Aradan uzun seneler geçti. Ortaokul 2'deydim yani 6. sınıf... Arkadaşlarımla çok iyi anlaşıyorum. Derslerde de gayet iyiyim. Zaten artık oranın dilini iyice konuşabiliyordum. Bir gün okulda üst sınıf biri bana:
-Monstre!deyip gülerek kaçtı. Bunun anlamı UCUBE demekti. Çok üzüldüm.Akşam eve gidince bu olayı halama anlattım.Halam da:
-Boşver Gamze, zaten kötü söz sahibine aittir.dedi. Ben Halamın verdiği öğütleri çok seviyorum. Çünkü her zaman onun öğütlerini dinlediğimde doğru çıkıyordu.
Ardan seneler geçti.Artık üniversiteye gidiyordum. Sevilen bir öğreciydim. Kuzenlerim ile aynı okula gidiyorduk. Fakat onlar benden 2 sınıf alttalar. Bir gün eve geldiğimde halamın nefis yemeklerinden yedik ve ödevlerimizi yapmak için ayrı ayrı odalarımıza dağıldık. Ben önce matematikten başladım. Ama son soruda ağladım. Çünkü o soruda:
-Anneniz ve babanızın yaşları toplamı 156 dır. Annesi 62 yaşındaysa babası kaç yaşındadır?diye bir soru.En önemli yanı ise annem 62 yaşında ölmüştü. Ödevlerimi yarım yamalak yapmıştım.Yatağa yattığımda ise hâla ağlıyordum. Annemi ve babamı çok özlüyordum.Sabah oldu. Bugün tatildi.Halama :
-Hala,annemin ve babamın mezarını her sene ziyaret etmek için gidebilir miyiz? Dedim.Halam da:
-Elbette ama nereden geldi aklına bu?
dedi.Ben de:
-Dün bir soruda gördüm. Aklıma geldi. Annem ve babamı özledim.dedim. Halam da:
-Hmm anladım.dedi.
Çok mutluydum. Zaten artık ölen insanlara okunan duayı da okumayı biliyordum.Küçükken bilmiyordum ama artık biliyorum. Aradan 1 yıl geçti. Uçağa bindik ve İstanbul'a geldik. O kadar heyecanlıydım ki yerimde duramıyordum. Halam:
-Sakin ol Gamze gelmek üzereyiz.dedi.Oysa ben sakin olamıyordum. Halam kapalı biriydi. Banada bir eşarp getirmiş. Kafama taktı. Önce annemin mezarına gittik. Dua okunmaya başlandı. Dua okurken ağladım,çok ağladım. Annemin mezarına, yani yanına girmek istedim. O an çok duyguluydu benim için. Sonra babamın mezarına gittik. Orada da aynısı oldu. Eve dönerken,uçakta,halamın evinde her yerde ağladım. Onları çok özlemiştim. Ertesi gün okula gidiyordum. Hala annem ve babama ağlıyordum. Her ders onları düşündüm ne verilen ödevleri nede konuları anlamıştım.