Leugens

Hoofdstuk 31: Jace

Dromerig staar ik naar Kyle. Deze keer geloof ik er echt in. Kyle lijkt het ook serieus te nemen. Ik weet dat ik veel te snel toegeef. Het is eigenlijk niet zo goed, maar Kyle is gewoon veel te aantrekkelijk. Dan draait Kyle zich naar mij toe. 'Ben je klaar om weer te vertrekken?' vraagt hij. Ik knik. Hij tilt me op en ik sla mijn armen stevig om zijn nek heen. Ik ben hem erg dankbaar dat hij me de hele weg draagt. Het is best een stuk lopen. Hij begint te lopen. Carmen komt naast ons lopen. 'Dus,' begint ze. 'Jullie zijn een stel.' Kyle werpt een blik op mij. Ik glimlach. 'Ja,' antwoordt hij vrolijk. 'Dat verklaart veel,' zegt Carmen. Ik trek een wenkbrauw op. 'Heb je er iets tegen dan?' vraag ik. Ze haalt haar schouders op. Ik begin te lachen. 'Wat is er?' vraagt ze. 'Er is bijna niemand hier die niet homoseksueel is!' lach ik. 'Dus ik ben bang dat je het zult moeten accepteren.' Ze grijnst een beetje. 'Ik ben bang van wel,' zegt ze zacht. Ze versnelt haar pas en gaat naast Jules lopen. Ze begint enthousiast tegen hem te praten. Ze probeert het te ontkennen. Dat is iets te duidelijk. Ik leg mijn hoofd op de schouder van Kyle. Hij glimlacht. 'Zijn we er bijna?' vraag ik. Kyle haalt zijn schouders op. 'Ik hoop het!' lacht hij. 'Je bent best zwaar.' Ik grinnik.

Na een hele tijd lopen, komen we eindelijk aan bij ons huisje. Ik heb het nog gemist ook. Buiten slapen is wel fijn, maar dan heb ik het liefst wel een slaapzak. Bovendien hebben we betaald voor dit huisje dus dan mogen er wel gebruik van maken. Noël pakt zijn sleutel uit zijn zak en opent de deur. Kyle loopt naar binnen en zet mij op de bank neer. Langzaam maakt hij mijn veters los en trekt mijn schoenen uit. Daarna volgen mijn sokken. Zijn handen voelen mijn enkel. 'En?' vraagt hij terwijl ik de pijn onderdruk. Kyle zucht. 'Ik ben bang dat hij verstuikt is.' Ik frons. Moet dat per se als we op vakantie zijn? 'Hoe lang duurt dat?' vraag ik. Kyle denkt even na. 'Het herstellen zou na iets van drie dagen moeten beginnen. Daarna kun je proberen om wat te lopen.' Ik haal diep adem. 'Dus ik kan niks doen de komende drie dagen.' Hij knikt. 'Daar komt het wel op neer.' Ik grimas. 'Wat moet ik dan doen gedurende die drie dagen?' Kyle haalt zijn schouders op en loopt naar de keuken. Hij komt terug met een icepack. 'Hou dit tegen je enkel!' beveelt hij me. 'Het is misschien een beetje laat, maar beter laat dan nooit.' Ik grijns. 'Quotes mede mogelijk gemaakt door Kyle.' Hij begint te lachen en ploft naast me op de bank. 'Heb je zin om een game te spelen?' vraagt hij. Ik knik enthousiast. Kyle pakt de controllers en start GTA op. Hij overhandigt me een controller. 'Dankjewel,' zeg ik. Hij glimlacht. Eigenlijk is dit nog precies zoals het was. Kyle en ik zijn nog steeds vrienden. We doen nog steeds leuke dingen samen. Alleen zijn we ook wat meer. En dat is juist waar het mij over ging.

Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar Kyle. Hij zit zeer geconcentreerd naar het televisiescherm te kijken. Zijn tong hangt een beetje uit zijn mond. Het is echt schattig. Vanaf nu mag ik dat ook nog zeggen. Plots kijkt Kyle op. 'Wat zit je te kijken?' vraagt hij grijnzend. 'Ik kijk niet,' antwoord ik en ik bloos. Snel kijk ik naar het scherm. 'Maak dat iemand anders maar wijs,' fluistert Kyle en hij drukt zijn lippen op die van mij. Speels duw ik hem weg. 'Had ik al gezegd dat ik niet keek?' zeg ik met een rood hoofd. 'Gaan we het zo spelen?' vraagt hij. Hij begint me te kietelen. 'Nee!' roep ik uit en ik begin keihard te lachen. 'Stop!' roep ik. Geschrokken komt Noël de kamer binnenrennen. 'Wat is hier aan de hand?' vraagt hij. Dan ziet hij ons. 'Ah,' zegt hij. 'Iemand wordt hier gekieteld.' Hij lacht. 'Het klonk alsof iemand vermoord werd.' Ik doe erg mijn best om niet nóg roder te worden. 'Sorry,' lach ik. 'Ik kan niet echt tegen kietelen.' Kyle buigt zich over me heen. 'Ik ken je zwakke punt nu.' Hij ademt in mijn nek. 'Ik laat jullie maar even alleen,' zegt Noël aarzelend. Hij snelt de kamer uit. 'Kyle, je verpest het weer!' lach ik. Hij grijnst. 'Verpest ik het of verbeter ik het? Dat is de vraag.' Hij gaat met zijn hand door mijn haar. Ik begin te stamelen. 'Je hoeft niks te zeggen,' fluistert Kyle. 'Ik weet het antwoord namelijk toch al.' Waarom vond ik hem nou leuk? Oh, ja. Alles aan hem is leuk. Zelfs zijn sarcasme is leuk. Mijn gedachtes worden even onderbroken door Kyle. Hij kust me. Mijn hart maakt nu meer dan duizend sprongetjes. Hier heb ik zo ongelofelijk lang op gewacht. Eindelijk zijn mijn dromen uitgekomen. Kyle haalt zijn lippen van de mijne en kijkt me aan. Zijn donkere ogen fonkelen. Dit is hoe ik hem wil herinneren. Zijn haar zit in de war. Met mijn handen probeer ik het te fatsoeneren. 'Is er iets mis met haar?' zegt Kyle quasiverontwaardigd. Ik glimlach. 'Het ligt niet aan je haar: het ligt aan je hoofd.' Kyle begint te lachen. 'Jace!' roept hij. 'Deze kant kende ik zelfs nog niet van je.' Tevreden lach ik mee. Dit leven is perfect. Als je mijn verstuikte enkel niet meerekent.

Die avond verloopt alsof ik in een droom zit. Kyle doet erg zorgzaam en Noël, Jules en Carmen kijken maar verbaasd toe. Noël heeft zelfs al gevraagd of het goed ging met Kyle. Kyle antwoordde toen dat hij alleen maar zielsgelukkig was. Noël en Jules keken elkaar toen veelbetekenend aan. Ik zucht. Het voelt alsof het leven nu pas echt begint. Ik werp een blik op de klok. Het is twaalf uur. 'Kyle?' roep ik. Kyle steekt zijn hoofd in de deuropening. 'Zou je me naar onze kamer willen dragen?' vraag ik. Hij loopt naar me naar toe. 'Natuurlijk, Sire.' Ik glimlach. Kyle pakt me vast met zijn sterke armen. Hij loopt naar onze kamer en zet me op het bed neer. 'Heb je nog iets nodig?' vraagt hij. 'Mijn pyjamabroek?' vraag ik. Hij kijkt even om zich heen. Dan ziet hij mijn pyjamabroek. Hij geeft hem aan mij. 'Dankjewel,' zeg ik zacht. 'Ik ga ook maar slapen,' zegt Kyle. Ik knik. 'Gezellig!' lach ik. Mijn leven is perfect.

~~~~~

Dank jullie wel voor de 500 votes! ^^ Check even of je het vorige hoofdstuk hebt gelezen. xD