BÜYÜ AVCILARI |MAGIC HUNTERS|

Bölüm 2/EN HUZURLU GECE

HARMONİE GRANGER'ın zihninden;

Gelir gelmez Ron ile doktor kadının yanına gitmiştik.Sendeleyerek yürüdüğüm de bile acı veren ayağımın nesi olduğunu merak ediyordum. Her ne kadar Merri şifacı büyücülük konusunda iyi olsa da o da kalıcı bir büyü bulamamış anlık çözüm olması için bir büyü yapmıştı.

Merdivenlere geldiğimiz de işim git gide zorlaşıyordu. Her ne kadar Ronald yardım etse de zıpladığım da oluşan sarsıntı ile yine ve yine canım acıyordu. Yanımızdan geçen Malfoy'un arkadaşları bu halimi görünce laf atmaktan çekinmemiş ve dalga geçmeye başlamıştı. ''Grubun minik ceylanının ayağı mı kırılmış(!)'' dedi ilk olarak Vincent . Ron beni merdivenlerin kenarına tutunmam için sakin bir şekilde bırakmıştı. Ron'un bu hareketine anlam katmaya çalışırken aniden asasını çıkartıp en nefret ettiğim ve en mide bulandırıcı büyü olan işte o büyüyü yapmıştı. ''SÜLÜK YE!!'' tekrar aynı sakinlikle asasını yerine koyarken Vincent'ın ağzından iri iri sülükler çıkmaya başlamıştı. Vincent'ın koruması denilebilecek aynı zamanda yine Draco Malfoy'un arkadaşı olan beyinsiz diye tabir ettiğim Dean asasına sarıldı ve Ronald'ın arkası dönükken büyü yapacaktı ki aniden yanımızdan geçen lacivert şimşek onu durdurdu. ''ARKASI DÖNÜK BİR BÜYÜCÜYE NASIL BÜYÜ YAPARSIN!'' bağırtısıyla koridoru inleten Deli Göz Dean'i bir gelinciğe çevirmişti. Dean'i asası ile kontrol ederken Vincent'ı da arka yakasından tutmuş sürükleyerek idareye götürüyordu.

Yaşanan bu polemikten sonra tekrar yolumuza devam ettik. ''Ron bu yaptığın çok tatlıydı.'' dediğimde yamuk bir gülüş atarak ''Sen benim kız aykadaşımsın Haymonie. Zaten geyekeni yapmasaydım Meyyi ilk Vincet sonya Dean en sonda beni öldüyüydü.'' dediğinde tebessüm edip duraksadım. O da duraksadığın da yanağına minik bir öpücük kondurdum.

Merdivenin yanında ki sütunlardan destek alarak ben çıkmaya çalışırken Ron yaklaşık 15 saniyedir hala olduğu yerde yanağını tutmuş bekliyordu. ''Ron hadi!'' dediğimde ayılmış olacak ki hemen yanıma gelip tekrar omuzuna tutunmama izin verdi.

Doktor kadının yanına uzun çabalar sonucu geldiğimizde hasta koltuklarına büyü yaparak beni oturtmuş yanına almıştı. ''Ah Harmonie noldu sana?'' dediğinde kırık bir tebessüm ile ''İsmi lazım değili kovalarken güçlü bir büyü yaptı bizde ondan kaçarken sanırım fazla ayağımı burkmuşum.'' dedim . ''Merak etme sen şimdi ayağını alçıya alacağım ondan sonra sana bir şurup vereceğim gece o kemiğini tekrar onaracak ama tatlım bir sorum olacak yaptığı büyü ayağına azda olsa denk geldi mi?'' gözlerimi sıkı sıkıya kapatmış olanları düşünmeye başlamıştım.

3 Gün 3 Saat Önce;

''Ron kaçmamız gerek!!'' var olan bütün gücümü koşmadan bağırmak için harcamıştım. Gökyüzü tıpkı Karanlık Lord'un o hiç sevgi görmemiş kalbi gibi karanlık , dehşet verici ve pisti. Havaya yayılan pis gazlar beynimin işlevini ağırlaştırıyordu. Yanıma doğru koşan Ron'un ayak sesleri ile biraz da olsa şok etkisi yaşanmıştı beynimde. Ayağa kalktığımda koşamayacak kadar bitkin olduğumu fark ettim. Ron kolumdan tutup ''Hadi Haymonie!!'' demese orada düşüp kalırdım herhalde.

Beynimin uyuşukluğundan dolayı dümdüz denilebilecek Hell kaldırım taşlarında takılmayı başarmış ve yere düşmüştüm. Yukarda Harry'i arayan Karanlık Lord beni öldürmeyi değil de ayağımdan büyü yaparak hasar vermeyi tercih etmişti. Büyünün acısıyla uyuşuk beynim uyu artık Harmonie ... Yoruldun.. gibi kadın fısıltıları çıkarmaya başlamıştı. O her kimse ona uymam gerekiyordu sanırım..