Ellerin; büyük güçlü tuttuğunu koparan, ruhuma dokunabilen, fakat tutamadığım ellerin, insan birinin ellerine bile tutulur mu?
Omzun; sığınılacak en güzel liman, uzun gecelerde tam başımı yaslayıp orada ölmelik, geniş ve kusursuz fakat başımı yaslayamadiğim.
Sırtın; kocaman sarılmalık, hayatın yükünü taşıdığın, seni dik tutan, güven veren arkandayım dedirten sırtın fakat sarılamadığım.
Saçların; senin gibi neşeli, kalabalıkları seven, tam dizime yatırıp, saatlerce okşamalık fakat okşayamadığım.
Gözlerin; içi gülen gözlerin, ne kadar gizlemek istesende seni olduğu gibi görebildiğim gözlerin, fakat uzun uzun bakamadigim.
Ve beni korkutan, mücadeleci korkusuz sevgi dolu ama yara da almış bu yüzden şimdi biraz da tekinsiz olan kalbin; içinde birazcık azıcık olabilmek için dualar ettiğim, kalbimin efendisi kalbin fakat içinde olamadığım.
Bu sensin işte gözümde, sevilmenin dört dörtlük hali... Tutsan ellerimden, açsan kalbini bana, yaslasam başımı omzuna, uzun uzun baksam gözlerine, sarılsak kocaman. Sanki dünya aşkı tanıyacak o an, bizi gören kimileri hayranlıkla kimileri hasetle bakacak.
Olamıyorum iste yanında, kalbinin bi kenarında olamıyorum, gerçeği yüzüme vurur gibi söylüyorsun ya hani... Ama imkansızız der gibi, elimi kolumu kördüğüm bağlayan çaresizliğimi haykırıyorsun ya sessizce, kalbim tuzla buz oluyor o an... Sanki olmasa gerçekler, engeller olmasa, imkansız olmasak biz, bir ihtimal varmışçasına konuştuğunda, bitiyorum kahroluyorum o an mahfoluyorum.
Zor olduğunu yarın bir gün daha da zor olacağını biliyorum fakat umurumda bile değil... Sesini bile duyduğumda titreyen dizlerim, adeta içimden çekilen nefesim, o anın heyecanı ile beni kör ve akilsiz bırakan kalbim; kalbinde olmayı hak ediyor, biliyorum çok üzülürüm"Evet, sende benim kalbimdesin" desen. Hangisi daha kötü bilemiyorum aslında, kalbinde hiç olamamak mi? Yoksa kalbinde olup şartların çaresizliğine teslim olmak mı?
Evet söylemelisin bana kalbinde küçücük bir his olabildiysem bilmeli duymalıyım bunu. Buna rağmen bir arada olamayacak olmamız söksede ciğerimi, aklın da kalbinin bir atışında olduğumu bilmek, derman olurdu hasretinle kıvranıp duran kalbime...
