GERÇEK AŞK BEKLER➿

#NP 1.BÖLÜM ➿

Multide Cihan Kandelci var.

İçtiğim meyve suyu bardağını tezgâhın üzerinden barmenin önüne doğru sürüyerek, elimle bir tane daha doldurması için işaret ediyorum. Beni başıyla onayladıktan sonra bardağı alıp arkasını dönüyor. Damağımda kaybolan vişnenin tadı hoşuma gidiyordu. Alkol kullanmadığım için bende sıkıntımı vişne suyu içerek atıyordum. Zira bugün canım fazlasıyla sıkkındı.

" Beşinci bardakla kafayı bulmaya mı çalışıyorsun?"

Gözlerimi kısarak sabahtan beridir karşımda beni eğlenen gözlerle izleyen Emir' e sinirli bir bakış fırlattım. Güya buraya beni teselli etmek için gelmişti beyefendi. Fakat geldiğinden beridir yaptığı tek şey kulüpteki kızlara çapkın bakışlar atmaktı. Sarıya çalan ela gözleri hiçbir kızın hayır diyemeyeceği türdendi. Oda bunu iyi değerlendiriyordu.

" Kafa bulmayı değil ama birilerinin kafasını kırmayı planlıyorum." dediğimde sesimdeki imâyı fark etmiş olmalı ki sırıtmaya başladı.

" Biliyorum bebeğim, kızların bana bakmasına dayanamıyorsun." diyerek havalı bir şekilde göz kırptı. Hiç düşünmeden tırnaklarımı koluna batırdım. Emir acıyla inlerken bu sefer keyifle sırıtan bendim. Çocukluğumuzdan beri beni ne zaman kızdırsa tırnaklarımı geçirirdim koluna. Onu susturmanın en iyi yolu buydu çünkü.

" Acıdı lan!" derken buruşmuş yüzüyle kolunu sıvazlıyordu.

" Hak ettin. Hem ayrıca sen buraya beni teselli etmeye gelmedin mi? Ne diye kızlarla fingirdeşiyorsun?"

Burnumdan soluyordum resmen. Sabahki öfkem yeniden alevlenmişti. Emir gözlerini masumca açarak bana bakmaya başladı. Çocuk gibi dudaklarını büzünce suratının aldığı ifadeye daha fazla dayanamayıp kahkaha atmaya başladım. Şeytan tüyü vardı bu çocukta. Kendini affettirmenin yolunu çabucak bulurdu hemen.

" Affettin mi beni vahşi kedicik?"

" Pislik olduğunu biliyorsun değil mi?"

Ses tonumun neşeli çıkmasıyla Emir' de gülümsemeye başlamıştı. Biz böyleydik işte. Önce kavga eder sonra da hiçbir şey olmamış gibi gülmeye devam ederdik. Biraz gariptik, bunun sebebiyse çocukluğumuzdan beri sürekli yan yana olmamızdı. Hatta o kadar yakındık ki sünnet olduğu gün kaçmasına bile yardım etmiştim. O günü hiç unutmazdım. Emir önce kimse görmesin diye bahçemizdeki erik ağacına çıkmış daha sonrada ağaçtaki kediden korktuğu için yere düşmüştü. Salak, sünneten kaçayım derken, bacağını kırmıştı. Sonra da bir ay boyunca yürüyemediği için beni esir alıp onunla oyun oynamam için zorlamıştı. Hayatımdaki en berbat ayı geçirmiştim onun yüzünden. Hasta bakıcı gibi sürekli tekerlekli sandalyede gezdirmek zorunda kalmıştım onu.

Aklıma gelen anıyla gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırırdım. Zira Emir bu konu gündeme geldi mi hemen kapatırdı. Bir keresinde lisedeyken çıktığı kıza bu konuyu anlattığım için oda dedeme fizik derslerinde okulu astığımı söyleyip ispiyonculuk yapmıştı. Tabii sonunda bu işten zararlı çıkan ben olmuştum. Dedem bir hafta boyunca evden çıkma yasağı vermişti.