Three Seconds to Fall Inlove [One-Shot]

3 Seconds to Fall Inlove [ONE SHOT]

It only takes 3 seconds.....

3 seconds to fall inlove....

It might be sarcastic but in that 3 seconds,

I fell in love....

I fell in love with a Patrick Santiago.

@@@@@@@

Andito ako ngayon sa canteen... Well, bumibili lang naman ako ng meryenda ko kasi Gutom na ko!

Before I forget, I am Ericka Ruazon. A fourth year student here at the ****** University (A/N sorry la akong maisip na school eh!). Im Miss Invinsible, Miss Nerd at Miss Nobody.

Tapos na ako sa pag order ng pagkain at didiretso na ako sa Garden at dun kakain. Dun lang kasi ang walang tao kung recess time eh!

Lumakad ako papunta sa Exit Door kaso napadaan ako sa table ng mga MEANIES.

Isa sa kanila hinarang ang nilalakaran ko gamit ang paa niya at di ko yun napansin kaya natumba ako at nahulog ang pagkain ko.

"Yan kasi eh! Tatanga tanga ka!" - girl 1

"Girl! Your so D-U-M-B naman! Your SO UGLY PA!" - girl 3

"Yah! Look at her! She's gonna cry na... Huhuhu. How kawawa naman!" - girl 2

Halos mangiyak-ngiyak na ako dahil sa sobrang kahihiyan. Lahat nalang ng tao sa cafeteria pinagtatawanan ako sa natamo ko.May mga nagpipicture pa sa akin.

Yung pagkain ko nagkalat sa mukha ko at sahig. Lupa! Kainin mo nalang ako!

*BOOGSH*

Nagulat ako sa biglang pagbukas ng entrance door at iniluwa nito si Patrick.

Di pa rin ako naka-recover sa nangyari sa akin. Grabe ang humiliation ko. Sobra na to!

"Miss okay ka lang?" iniangat ko ang ulo ko at nakita ko si Patrick.

Huh? Ba't siya nandito?

Naluha na ako dahil sa sobra kong pigil sa mga pinaggagawa ng mga Meanies na yun.

"Okay lang ako" sabi ko kay Patrick at saka na ako tumayo at tumakbo palabas papuntang Garden.

3 seconds...

3 seconds niya akong kinausap...

3 enough seconds para mapansin niya ang tulad ko.

3 seconds para mahulog ng tuluyan ang nararamdaman ko.

Pinupunasan ko na ang mukha ko dahil sa pagkain na nagkalat dito. Kasama rin sa pagpunas ko ang pagpunas ng luha ko.

Luha ng sobrang kahihiyan at luha ng sobrang kaligayahan.

Nasa gitna ako ng pagmumuni-muni ng may umupo sa tabi ko.

"Alam mo, madaling pumanget ang taong iyakin."

Tiningnan ko ang may-ari ng boses na yun at di ako nagkakamali....

si Patrick.

"Eh ikaw ba naman ang mapahiya ng ganun di ka iiyak?" sabi ko sa kanya.

"Hindi lang basta iiyak.... Hahagulgol pa! Hahaha." sabi niya at ng pagkatapos niyang tumawa naging seryoso ang mukha niya.

"Alam mo ba lagi akong nagpapapansin sa babaeng to..."