Zaman sadece Kıvılcım için geçiyordu. Günler,aylar,yıllar...
11/10/2010
(Hikayenin geri kalanını bazen Cemre'den bazen de Kıvılcım'dan okuyacaksınız)
CEMRE
Her sabah benim için karanlıktı. Çünkü her sabah duvarlardan babam saldığım adamın ve kardeşim sandığım kızın neşeli sesleri geliyordu. Ben ise sadece duvarlardan seslerini duyuyordum. Fatma gelip kahvaltımı bırakıp gitti. Alışmıştım her sabah sessiz bir kadının bana yemek verip gitmesine. Öğretmenim gelip üç saat bana ders anlatıp gidiyordu. Beni seven tek kişi oydu. İnsan olduğumu onda anladım. Her gün annemi beklemem için umut veriyordu bana. Bir gün babamın beni affedeceğini sadece şuan kafasının karışık olduğunu söylüyor. Her zaman onu bekleyeceğim babamın beni çağırıp adımı onun ağzından duymayı bekleyeceğim. Bir gün bütün bekleyişim bir sonucu verecek .
