chapter 10

837 14 15
                                    

ChaPTER 10

gail's pov

andito na kami ngayon sa kapilya buti na lang andito si marco siya nag aus ng lahat pati nag bayad sa ospital

hindi na ako tumangi kasi hindi ko nman din kaya un un wala akong pera at pangalawa wala akong ibang kamag anak na pwedeng lapitan ung kamag anak kasi na knukwento ni nanay sakin asa samar nde ko pa sila nakikita ni minsan kasi mahirap din ang buhay nila dun kaya nde nakakaluwas ng mynila

"gail mag pahinga ka na muna"

"bess babantayan ko si nanay"

"sige dito ka matulog sa unang upuan para mabatayan mo pa din siya"

"bess ayaw kong pikt mata ko sa linggo aalis na siya si ko na siya makikita"

inakap ako ni bessy kasi di ko na naman mapigilan umiyak lumapit ako sa kabaong ni nanay pinag masdan ko ung muka niya mas maganda ng tignan parang ung muka niya natutulog lang tpos parang nawala ung bakas ng pag hihirap niya

"nay salamat po sa pag aalaga mo sakin salamat at naging mabuti kang nanay kahit tingin ng iba nde para sakin the best ka nay alam ko masaya ka na kasama mo na si tatay kain ka ng madami dyan pasensya ka na di kita napakain ng masarap dito ahh salamat sa lahat nanay palagi kang nasa puso ko sana pag nabuhay ulit ako kayo pa din ni tatay ung maging magulang ko"

"boo"

"jayson si nanay"

"masaya na siya kung asan man siya boo pakatatag ka, wag kang mag alala andito lang ako,"

"salamat"

"wag kang magpasalamat kasi masaya ako na asa tabi mo ako"

inakap ko na lang si jayson at sa balikat niya ako umiyak ng umiyak 

madaming tao ang dumating at nakiramay pati ung mga kamag anak ni nanay sa samar umuwi dito di ko nga sila kilala eh kasi nde nman kami umuwi ng samar nakikilala ko lang sila pag sinasabi nila na pinsan sila ni nanay o kamag anak ni tatay,

si marco hindi siya umaalis sa tabi ko pag iiyak ako siya ung umaakap sakin pag sinasabi ko na masakit sinasabi niya na kagatin ko daw siya para daw mabawasan ung sakit si bessy katulong ko siya sa pag iintindi sa bisita

si jayson nman dumadalaw dalaw lang dito kasi bc siya sa business nila siya na daw kasi pinamamahala ng papa niya sa pabrika nila.

araw ng sabado ngayon huling araw ni nanay umaga pa lang nakatayo na ako sa harap ng kabaong ni nanay tinititigan ko lang muka niya gusto kong tandaan ung muka nya sa huling pagkakataon bago ko siya tuluyan ibigay sa diyos

"gail kumain ka muna mag kakasakit ka niyan eh"

"marco dito lang ako"

"cge pwede kang bumalik diyan pero kumain ka muna"

"di ako gutom"

"HINDI GUTOM KAGABI KA PA DI KUMAKAIN GAIL NMAN MAGKAKASAKIT KA NIYAN!"

"BABANTAYAN AKO NI NANAY!!  DI AKO MAG KKASAKIT MARCO*sob*"

alam ko na naasar na sakin si marco kasi madalas niya akong pinipilit kumain kaso di ako kumakain kung kakain man ako sobrang konti lang, tpos madalas ko pa siyang sinisigawan pag nakukulitan ako sa kanya

"o sige dito ka lang sorry,intayin mo ako dito"

umalis si marco tumulo n nman luha ko uu nga pla di pa ako kumakain kagabi pa alam ko binibigan ako ni nanay ng lakas kasi di ako nakakaramdam ng gutom eh at kahit ilang oras na akong nakatayo dito di sumasakit ung paa ko

what's good in happy ending? (EDITING!!)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon