Sım sıkı sarıldı bana. yarım kalan bedenim tamamlanmıştı onun bedeniyle. savaş olmadan ben yarım kalıyordum. tüm içtenliğiyle sarıldı bana, resmen bana güç veriyordu o an kollarında ölmek istedim, ama ölemezdim ben onu yarım bırakmaya hakkım yoktu çünkü gitmek yarım bırakmak demektir.ben yarım kalmak nedir iyi bilirim. ben savaş için savasacagim diye düşünürken durumun tadını çıkarıyordum. bir anda ses yükseldi
"Ipek böceğim " dedi ulan bana ne güzel ipek böceğim diyor annemden sonra ilk defa biri bana bu kelimeyi söyledi çok mutlu olmuştum. anlatamam size, "efendim" dedim ama sesim o kadar masum çıkıyordu ki anlatamam. "bundan sonra benimle yaşayacaksın böceğim dedi ne güzel böceğim diyordu öyle resmen o sesindeki huzurda olebilirdim. bir insan bu kadar mı güzel konusabilirdi sadece benimle konuşsun istiyordum. Bir dakika o bana birlikte mi yaşayalım demişti ne dedim heyecandan kalbim çıkacaktı emin olmak için birdaha sordum
"Ipek böceğim benimle yaşayacaksın seni tek başına bırakmam dedi o bunları söylerken ben sadece o sesindeki huzurda ölmek istemiştim bir insanın ses tellerini öpmek istermi insan ben istiyorum ona bir cevap vermem gerekiyordu " nasıl yapıcaz nasıl yasiycaz" dedim " bizim evde " de nasıl yapardım ben bunu benim annemle olan hatiralarim var bu evde bu evi bırakıp gidemezdim ama ona bunu nasıl soyliycegim konusunda kararsızdım ama söylemem de gerekti
"Ben başka bir evde yapamam savaş annemi burda bırakıp gidemem" dedim aklıma bir fikir gelmişti ben gidemiyorum diye oda gelemez diye bir şey yok o bizim evde benimle yasayabilirdi söyledim "her ne olursa olsun seninleyim " dedi O benimleydi bunu biliyordum ama ondan duymak ayrı mutlu ediyordu beni bir adam ugurladım kalbimden bir adam buyur ettim kalbime farklı yüzler aynı hisler savaş benim ikinci aşık olduğum adamdı ve hep öyle kalacaktı. Eşyalarını almak üzere onların evine gittik kendi odası ise, öyle tatlı ve, güzeldi'ki tavani camdan duvarlarda çocuklugumda hayal ettiğim grafik tasarımlariyla kapli adeta 3 Yaşına geri dönmüş gibiydim biran Hiç çıkmak istemedim.
eşyalarını topladı aşağıya indik annesiyle vedalaştı benim annem olsa asla izin vermezdi nasıl izin verdi diye düşünürken annesi" oğlum,enazından artık nerdesin, kimlesin diye dusunmiycem bana ugramayı unutmayın" dedi savaş önceden de evine sık sık giden bir insan değilmiş o yüzden annesi izin vermiş savaş izin bile almamıştı ama neyse allahtan annemden babamdan kalan paralar vardı idare ederlerdi beni o yandan hiç şüphem yoktu.
