Hoofdstuk 11

122 7 0
                                    

"Balen" zegt Britt als we buiten staan. "Hier hadden we dus echt niet op gerekend." voegt ze er aan toe. Nu begin ik te huilen. "Ik heb geen zin meer om hier te blijven." Snik ik. "Misschien is je pleegmoeder er nog, dan rijd ik mee naar huis." Zeg ik. "No option" zegt Britt. "Je laat je vakantie toch niet door die loser verpesten? We zijn hier op Terschelling, Laura. Op een supercamping. We gaan niet weg. We versieren twee boys." Zegt Britt. "Dat kan ik niet, ik voel me zo rot. Een jaar lang heb ik al verkering met Dave en dan blijkt hij een player te zijn." Leg ik uit? Ik denk aan mijn droom, alles is voor niets geweest. "We gaan niet naar huis, we gaan hem terugpakken!" Britt heeft gelijk ik kan het niet maken om naar huis te gaan. Niet tegenover Britt. Het is ook haar vakantie en ze heeft er ook moeite voor gedaan. Ik heb een plan." Zegt Britt. "We houden ons schuil en dan om 3 uur als Samantha met Dave heeft afgesproken bij het zwembad komen we tevoorschijn! Die krijgt spijt, wedden?" Zegt Britt. "Maar het is wel uit, dat is zeker." Voeg ik aan haar zin toe. "Ik weet nog wat beters!" Zegt Britt. "We maken een foto als hij met Samantha zoent. Als we hem dan vanavond zien, doe je net alsof je niks van hun weet. En dan ineens houd je die foto voor zijn neus. Goed plan?" Zegt Britt. Ik denk nog even na.

De verkeerde jongen..Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu