Çaresizim gökyüzü elimde hiçbirşeyim yok ama yinede iyi tarafından bakabiliyorum hayata hiçbirşeyimin olmaması kaybedecek hiçbirşeyimin olmaması anlamınada geliyor.Elinde ordusu olmayan imparatorluk gibiyim bu sıralar kendimi savunacak gücüm yok ama dik durmak zorundayım.
Elimde olanları da kaybetmek istemiyorum çünkü. Ahh elimde hiçbirşey yok demiştim değilmi zaten elimde değil yanımda olanlar var birde yanımda asla olmayacaklar. Rüyalarımdan çıkmıyor be gökyüzü nasıl unutacağım onu sahi unutmam gerekiyormu onuda bilmiyorum sanki otuz dakikalık ömrüm varmışta tek çözümü kırk beş dakikalık ameliyatmış gibi çaresizim bu aralar. Yarı çaresizlik yarı sabırsızlık gibi birşey bu,anlatamıyorum gökyüzü anlamıyorsun beni. Kafamda o kadar düşünce var ki bunların geçmesi için o otuz dakika yeterli ama o otuz dakika otuz yılmış gibi geliyor bana birde onu ďüşünüyorum gökyüzü, onu düşününcede gülüşü aklıma geliyor ,gülüşleri kahkahaları sırıtışları.
Hayır bunlar aynı şey değil gökyüzü.
Onun gülüşlerinde kayboldum,yüz hatlarını ezbere biliyorum yüzündeki gamzesin in alanını bile hesapladım gökyüzü fakat yolu bilmiyorum bulamıyorum kendimi.Kahkahaları öyle değil be gökyüzü onlar bana yabancı. O ufak şeylere gülerdi hep ama kahkaha atacak kadar çok mutlu etmedim onu bir tek sevgimi verdim oda yetmedi herhalde sahi yetse gitmezmiydi gökyüzü.
Söz,gelsin daha çok severim onu, gökyüzü elimde birşey yok biliyorum ama o gelecek, o gelecek gökyüzü herşeyim olacak,saçları benim olacak mesala ne kadar çok değilmi saymak istemiştim saç tellerini gökyüzü fotoğrafı yakınlaştırıp sayıyordum ama herseferinde kaçta kaldığımı unutuyordum ben bende değildimki nasıl aklımda tutabilirdim.Ben bende olsam belki sayabilirdim ama ,ben bendeyim onda kaldım ben çünkü o da bir ben,benim diğer yarım hatta benim ta kendim ben kendimi onda hissediyorum o yüzden ben bende değilim gökyüzü ben bendeyim.
Yine aklıma getirdin onu hani sana bahsettiğim o otuz dakika varya o aklıma gelincede onun gülüşlerini birdaha göremem diye korkuyorum,onun kahkahanın sebebi olamam diye korkuyorum gökyüzü ve otuz dakika 3 saniye oluveriyor.
Herşeyi ona benzetiyorum son zamanlarda sen bile ona benzedin gökyüzü hep ben geliyorum sana sen gelsene bikerede bana,oda gelmezdi hiç bana ben giderdim hep,sahi hep yukarıdasın hep oradasın değilmi ama onun gibisin işte hep varsın ama hiç yoksun gökyüzü.
Sahi neden yoksun neden konuşmuyorsun bu aralar sevdiğinmi var gökyüzü varda söylemiyorsan darılırım ondanmı gelemiyorsun yoksa, o kadar ağladın dün yanıyordum ben,gözyaşların bile söndüremedi ateşimi.Sahi gökyüzü o kadar yangını söndüruyorsunda benim şu yangınıma neden çare bulamadın ahh unutmuşum gökyüzü,yağmur baharda yağar oysa bana her mevsim kış, o karlarda benim ateşimi hafifletmiyor neden öyle oluyor neden şuan elim üşürken ciğerimde ateşler var gökyüzü.Bu ne biçim bir yangın sadece ben yanıyorum gökyüzü.
Ne çok gökyüzü dedim değilmi gökyüzü.
