Flademian Monarchy 1: Drive Myself Crazy Be (Completed) [Unedited] R-13

XI

Napahawak ako sa aking tiyan. Hindi ko alam. Ang alam ko lang masaya ako ngayon kasi kasama ko si Miguelito at kung anu-anong mga kaookohan ang mga sinasabi nya sa akin.Nakakawala siya ng poise. Pero okay lang. I know him naman since we were little.

Ito na ang naging libangan ko sa nakalipas na dalawang linggo. Buti nga at sinasamahan niya ako, dahil sa kanya ay hindi man lang ako dinapuan ng boredom kahit saglit.

"Yun na nga, akala kasi ni Warren lahat ng babae ay patay na patay sa kanya, kung i-bully niya kasi ako noon tapos it ends up na ako pala ang dahilan kung bakit sila nag-break girlfriend niya. Ayun, ang sarap mag ego trip". mayabang niya pang sabi.

Ikinu-kwento niya kasi sa akin yung Lacrosse player na jock sa University na pinasukan nya dati. Anak daw kasi ng baron sa England kaya siguro kung apihin na lang nya si Migs ay grabe nalang.

"Bakit, anak ka naman ng Duke sa Flademia ah! Dapat hindi ka nagpaapi!." Reklamo ko. If I were the Queen of this country, I'll make sure that every nation in this world will give respect to each and every Flademian. Nakakayamot na talaga ang racism na nangyayari dito sa mundo.

"Hindi naman ako nagpaapi ah. Hindi ko lang siya pinatulan. I won't step down to his level plus, sa akin naman patay na patay si Angela. Wala pa akong ginagawa niyan ah pero daig ko pa ang nakaganti." kanina niya pa pagmamayabang kung gaanon kapatay sa kanya yung girlfriend nung Warren.

Napabuga na lang ako ng hangin. Si Miguelito talaga. He's very nice and kind pero may pagka-vain. Typical man. Napapailing na lang ako. Maya-maya pa ay nagbago ang itsura ni Migs. Nawala ang mga ngiti sa kanyang labi.

"Uhm Liane, I think I should get going na. Nakalimutan ko, may pinapagawa pa pala sa akin si Mama. Sige, Bye." Mabilis siyang umalis at mukhang takot na takot. Anong nangyari doon?

Hahabulin ko pa sana sya kung walang humarang sa harapan ko. Nasa garden kasi kami ni Miguelito kaya tanaw na tanaw ko na mabilis siyang nakasakay sa sasakyan niya at umalis. Malaki ang bulto ng lalaking humarang sa harapan ko kaya sakop na sakop niya ang daraanan ko.

"Sir B.-" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko. Akala ko si Sir B. ang humarang sa akin pero mali ako. To my surprise, siya ang huling taong inaasahan kong makita ngayong araw.

"Wil, you're here?" Tanging nasabi ko.

"Yes I am your highness. You look surprised. Hindi mo ba inaasahang makikita mo ako ngayon?" Tanong niya pero walang mababasang ekspresyon sa mukha nuya.

"Uhm, ano- Hindi naman sa ganoon. Hindi ko lang inaasahang pupunta ako. Alam ko nasa bakasyon ka ngayon." medyo putol-putol na sabi ko. Nakakagulat naman talaga kasi ang biglaan niyang pagdating eh.

"I promised you two weeks. So now here I am. Pero it looks like I interrupted your quality time with that boy." malamig nyang sabi at tumingin sa malayo.

"You mean Miguelito. He was just visiting me" paliwanag ko.

"Whoever. He doesn't matter."

Ang taray naman nitong lalaking 'to. Sa tinagal na kakilala ko siya, he never talked or acted the way he's acting right now.

Para siyang nagse-. In my mind, napangiti ako sa idea na nagseselos sya. It's so not him. Parang nagiging expressive na siya sa feelings niya kapag nagseselos siya. He's usually stiff and kinda distant pero ngayon..
Pinaseryoso ko ang mukha ko at tinignan ko siya nang mata sa mata.

"Right. Right now he doesn't matter dahil umalis na siya. Mukha nga siyang takot na takot bago umalis. I wonder who's fault is that ." I sarcastically said.

"So anong plano mo ngayon? I mean what are your plans for today? Hindi ka naman siguro nagpunta dito para lang makipag-kwentuhan sa akin diba?" I challenged him. Tumikhim sya, as if he's trying compose himself.