Şarkı:
Konoba - On Our Knees.
3 Aralık 2011
Aynadaki görüntüme uzun bir süre baktıktan sonra musluğu açık avucuma su doldurduktan sonra yüzüme çarptım. Musluğu kapattıktan sonra bakışlarımı yeniden aynaya çevirdim. Sürdüğüm rimel akmıştı. Bakışlarım her zaman ki gibi donuktu, dudaklarım renkli ve canlı görünüyordu, ten rengim beyazdan sarıya dönmüştü.
Kuru bir mendil alıp akan rimelimi temizledim. AVM'nin tuvaletinden çıktım. Kahveciden bir bardak kahve aldıktan sonra kulaklığımı takıp yürümeye başladım. Yolun kenarından yürüdüğüm için arabaların farları yüzümü aydınlatıyor sonra tekrar karanlığa bürülüyordu. Uzun bir süre yol yürüdükten sonra sonunda yurda varabilmiştim. Kahvem çoktan bitmişti. Çalma listem başa dönmüştü.
Yukarı odama çıktım. Kıyafetlerimi değiştirdikten sonra yatağımın üzerinde duran romanımı aldım. Yatağıma girip romanımı okumaya başladım.
"Lütfen... Gitme." karanlıkta kanlar içindeki kadın hayatındaki tek adama , tek kişiye seslendi. Adamın öfkesi çok büyüktü. Durmadı. Durmayı aklından bile geçirmedi. Kadın yerde hayal kırıklığı ile adamın gidişini izliyordu. Adam her saniye uzaklaşıyor, kadın her saniye ölüyordu. Kadın öldü...
Roman bitti.
Gelecek, ne olacağını ne yaşayacağımızı bilmiyoruz. Akrep ve yelkovan dönüyor, zaman akıyor. Belki saniyeler içinde öleceğiz, belki aynı zaman bir bebek dünyaya gelecek.
Bir yaşam sona ererken başka bir yaşam başlayacak...
23 Şubat 1994
Benim doğum günüm aynı zamanda, tek ailem, babamın ölümüydü...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIK
AçãoKaranlığa sıkışmış bedenler, karanlığa ait ruhlar. Silah sesleri, çığlıklar... Terk edilmiş iki insan. Nefretinin arkasına saklanan bir adam. Kendi karanlığını yaratan bir kadın. Duygularını çevreye karşı gizli tutan iki ruh. Birbirinden nefret ed...
