Extinction Z

chapter 12

Reymhar's POV

Ito na nga siguro ang katapusan,but why in this way?

Flashback...

Habang naglalakad kami ni Maya pabalik sana sa block namin,bigla nalang may inannounce "Please,everyone proceed to the hall for the briefing,Thank you"

First time nilang magpatawag siguro napakaimpottante nito tsk tsk 'sa isip isip ko,hinawakan ko na ang kamay ni Maya at sabay naming pinuntahan ang hall.

Pagpasok namin sa hall andami nang tao ang nandito,nasa kanikanilang upuan na.Umupo na rin kami sa bandang likod,andito na rin si Les,gulo gulo pa ang buhok,kakagising lang siguro nito.

"Please everyone,take your seats." walang ganang sabi nung pinaka boss namin dito,may kaedadan na pero makikita mo parin ang ganda ng mukha.

"Today Dr.Alexis Serquina, from Atlanta's CDC is here to exaplain what is really happening and some about the virus" pakilala niya 'dun sa isang babaeng nakaupo, mukang pilipino naman

"Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa, year 2010 we, my fellow scientists discovered this kind of virus.This is due to many brain parasites, it started in Brazil.. " Hindi pa niya natatapos yung sasabihin niya ng may magreact na at sumigaw,nagkakagulo na dito sa loob.Sh*t kinakabahan din ako. "Now what ma'am? Anong gagawin niyo?"

"Eh nung 2010 pa pala yan eh!Asan na 'yung mga vaccine?!Bakit hindi niyo nasulusyunan agad?Anong klase kayong mga--"Sigaw nung isa

"You shut up!"Galit na sigaw nung scientist, taena Hindi ko mapigilang hindi kabahan. Naramdaman Kong humigpit ang paghawak ng kamay ni Maya,alam kong natatakot din siya.

"Question?"Mahinahong tanong niya. May isang babaeng nagtaas ng kamay,malaki ang tiyan, buntis to' malamang.

"Paano po ang baby ko?Hindi po ba siya infected?"Tanong niya, naaawa ako sakanya sa pwedeng maging sagot.

"We all are.Lahat tayo infected,some people got bit, and turned.But some gets fever,and turned, even though hindi sila nakakagat,iba na ang atmosphere natin ngayon,this isn't the world we used to use before,question?"

May isang nagtaas ng kamay, "May cure po ba?Mga vaccines?"tanong niya

"I'm sorry everyone,but there's no cure,excuse me"sabay walkout niya.Nagkakagulo na ang mga tao dito, parang namang nabingi ako sa narinig ko.Tinignan ko si Les,tulala lang.

Ano pang point ng lahat ng ito?Ang pagiging buhay pa rin hanggang ngayon.Now I get it, there's no cure, there's no forever.There's no permanent in this world.

Don't lose hope, 'cause better things are coming? Tss, that's bullshit.And now,I'm starting to lose my faith...

---------------

Lilliana's POV

Hmm,its been two weeks since we got here,'rami nang nangyari,katulad ng mas naging close kami ni Emmett kahit na ba hindi kami nagkikita at di' namin kilala ang isa't isa.This is quite funny, Emmett told me this one,'The greatest conversation you will ever have in this situation is with a stranger.. '

And Kuya Jillan started to teach me how to use a bow and an arrow,that is pretty cool.

"Why you still here?It's midnight, you should get some rest"napalingon ako sa nagsalita,si Kuya Miggy pala,umupo siya sa tabi ko.Andito kasi ako sa labas ng bahay nakaupo,yakap yakap ang sarili kong legs.Ewan ko ba,di' ako makatulog.

"I can't sleep"tipid kong sagot.

"Miggy"

"Hmm.. "

"Am I different?Are we different?You know,I've killed a lot of human that sick,I never done that before"tanong ko

"People changed,and so we do.You didn't just killed them 'cause you want to but you have to.This is war, you have to fight and kill,or be killed."sagot niya sabay tingin sakin.Hayys,yung hikaw niya talaga sa left ear ang nagpapadagdag pogi sakanya.

"Are we safe here Kuya?"tanong ko

"Yeah,I think so,here"sagot niya sabay abot sakin ng bubble gum na kinuha niya mula sa bulsa ng pantalon,hmm ngayon lang ulit ako nakakain nito

"Saan mo nakuha to'?San siya nakakakuha nito?Wahh!!Ngayon lang ulit ako makakakain nito*-*

"Come"sabi niya sabay tayo at lahad ng kamay niya,hinawakan ko naman ito at tumayo.

"Where we going?"Baka kung saan niya ako dalhin noh.

"Kung saan maraming pagkain"nakangiting sagot niya,wahhh pagkain daw!

"OK"sagot ko hehe

We're like ninjas while heading to err..I don't know, basta daw maraming pagkain.Ahm,it's awkward you know, Miggy still holding my hand,but nevermind,it's sweet.And I feel comfortable with him and I feel safe whenever Kuya Miggy is around.

"We're here,just don't make a sound,a'right?"he whispered.Pumasok kami sa bintana, diretso sa kusina,haha para kaming mga batang takas lang sa bahay at ngayon lang uuwi.Binuksan niya yung fridge,naghahanap na siya ng pagkain.

Ako naman binuksan ko yung mga cabinet,may nakita akong cookies.Kumuha ako ng one dozen,ok na siguro yun atsaka para hindi makahalata yung may ari ng bahay.

"Psstt.."lumingon ako kay kuya Miggy,wahhh may hawak siyang chocolate,oh my god!Ngayon lang ulit ako makakain niyan!

"We have to go"he whispered again,bago kami umalis dumukot muna ako ng potato chips,yiieeee dami ko pagkain.

"Ahaha Kuya,paano mo nalaman yung lugar na iyon?"

"Secret,haha I just knew"madaya!Hindi naman ako chismosa noh!Atsaka di' ko close mga tao dito.

"Aishh!C'mon Kuya! I won't tell anyone,I'm a good keeper!"sigaw ko,nasa labas naman na kami eh

"Weh?good keeper huh?"He chuckled Bakit ba ayaw niya maniwala?niloloko ba ako neto?!

"Yeah!F.Y.I. Kuya,I love secrets kaya"panguuto ko haha

Tinignan niya lang ako at ngumiti at iniwan na ako sa daan,syempre hinabol ko.Pagod nako,matutulog nako pagdating sa bahay,bukas ko na kakausapin si Emmett.Hayss I miss this this,those laughter,chocolates,everything.But everything you have,you lose,your loved ones,stuffs.No matter what,no matter how hard you hold onto something,you'll still lose it.

(Insert 'La vie en rose' song here xd haha)

That's why I need to be strong,I need to fight,I don't want to lose someone again,especially Kuya Jillan he's my everything.Siya nalang ang natitira sakin...

------------

Sabaw!!Haha tagal ko po nde nka update.Sorna po.,Vote n comment po kayo! 😘