The Nerd Is The Legendary Gangster Queen (UNDER EDITING)

Chapter 44 - Closer

Dedicated to: Zna_11  💖💖❤ Thank you for reading my story! 😘

Sorry for the long wait!

(EDITED VERSION 10.14.20)

CHAPTER 44
"Closer"

October 31, 2016
Saiseikai Central Hospital
Fukuoka, Japan

■  Sakura  ■

It's been two days since umuwi kami sa Japan. Kasama namin si Demon pati na ang gangmates namin. I'm not blaming my gangmates dahil sa nangyari sa parents ko. Kasalanan ko kung bakit sila napahamak kaya di ko sila sinisisi. Buti nalang at andun sila. They rescued my parents before pa sila tuluyang patayin ng mga putanginang sumugod sa Mansion namin.

My gangmates took our parents to a hospital in Tokyo. But as soon as naging stable na sila, nilipat namin sila sa Fukuoka. Masyadong delikado sa Tokyo.

Dad woke up yesterday. Puro sya sugat. Naiiyak ako every time na nakikita ko sya. Pero nagawa nya pang mag joke samin ni Shin kaya ayun, galit na galit yung isa.

It's been two days pero di pa rin nagigising si Mom. Sya ang may pinakamalalang injuries. Sabi ni Dad, everytime na hindi sya sumasagot sa tanong sa kanya about sakin, si Mom ang laging napapahamak. Even before they started questioning him, si Mom talaga ang inuna nila.

"Okaa-san, okite kudasai. Okite kudasai." I said, while holding her hand and trying not to cry. "Gomenasai. I wasn't able to protect you. Dapat hindi nalang ako umalis." [Mom, please wake up. Please wake up.]

Biglang bumukas ang pinto. I saw Dad and muntikan nanaman akong umiyak. He looks bad. Puro sya bandage sa katawan. Lalo na sa ulo nya. "Otou-san," pumunta ako sa kanya at tinulungan syang umupo sa tabi ni Mom.

Tinabihan ko sya. "Dad, I'm sorry. It's all my fault. Dapat hindi na ako umalis at hinanap ko nalang din ang taong naghahanap sakin. I should've killed them whoever it was." I wiped my tears aggressively. "I swear, pagbabayarin ko kung sino man ang gumawa sainyo nito."

He pat my head. "Don't worry, Sami. It is not your fault. When will you stop blaming yourself?" sabi nya. Tumahimik ako at yumuko. Anytime ay parang tutulo na ang luha ko. "Tandaan mo. Hindi mo kasalanan ang lahat ng 'to. And Sami, kapag gumising na ang Mom mo, umuwi na agad kayo ni Shin sa Pilipinas. You need to go back. Hindi na safe dito, lalo na ngayon na nahanap kami ng mga enemies mo."

Kahit ayoko man, tumango pa rin ako. Ito nalang ang magagawa ko: ang sumunod.

I hugged him tightly and glanced at Mom.

"PUTANGINA!"

Napahiwalay agad ako kay Dad at napahawak sa chest ko. Putangina talaga!

"FUCKING SHIT, SHIN! What the hell are you doing there?!" sigaw ko sa kanya. Pati si Dad ay nagulat sa kanya. Pero parang sa sigaw ko pala sya nagulat, amp.

Takang nakatingin sakin si Shin. "Anong sinasabi mo dyan, Hime? Kagabi pa ako nandito, nagbabantay kay Mom." sabi nya. Biglang lumiwanang ang mukha nya na para bang gets nya ang nangyari. "HAHAHAHAHAHAHAHAH HIME, MY GHAD! HAHAHAHAHHAHA GETS KO NA!"

"Kagabi ka pa pala dyan, eh bakit di ka nagsasalita, ha." sabi ni Dad, patawa na din sya dahil sa itsura ko kanina. Mga bwiset talaga.

"Eh, nag m-moment kaya kayo. Ayokong mang-istorbo." sabi ni Shin habang pinupunasan ang luha nyang lumabas kakatawa nya. Hayop talaga. Tumabi sya sakin habang nagpipigil ng tawa, kasama ni Dad.