Aylardır ilk kez dışarda eğlenmişsin ve seni eve bırakan arkadaşının arabasından iniyorsun.En yakın arkadaşlarının bütün gece sizi birbirinize ayarlamak için uğraşması sonucunda bu yüzü oldukça yakışıklı olan çocuğu sen de beğeniyorsun ama beğenmekten öte bir şeyler hissetmediğinden onunla olman mümkün değil.Arabadan inip pek de gönüllü olmayan ve nezaketen olduğu belli olan bir şekilde ona kahve içmek isteyip istemediğini soruyorsun ve anlayışlı çocuk çok şükür ki kabul etmiyor,başka zaman için senden söz alıp gidiyor.
Yüzünde gün boyu gülmek zorunda hissetmenin ağrısı,gerçekten eğlenmiş olsan da yalnız kaldığında ruhunun çıkan maskeleriyle biraz garip hissediyorsun,bomboş sokakta kaldırımı geçip anahtarını evin kapısına soktuğun an duyduğun sesin aşırı yakından gelmesiyle anahtarını düşürüyorsun.
"Sana başkalarıyla çıkabileceğini kim söyledi?"
Elini kendi göğsünün üstüne koyup korkudan mı yoksa karşısındaki kişi yüzünden mi pır pır ettiğini bilmediğin kalbini sakinleştirmeye çalışıyorsun.Saçlarını boyamış,diye geçiriyorsun içinden.Ona olan uçsuz bucaksız öfken gömüldüğü yerden çıkıyor ve anahtarını yerden alıp onu görmemiş gibi davranıp deliğe sokmaya çalışıyorsun ama ellerin öyle titriyor ki denk getiremiyorsun.Sırtını yasladığı duvardan seri bir hareketle uzaklaşıp elinden anahtarı kolaylıkla alıyor ve sen gözlerini yumup derin bir nefes çekiyorsun.
"Beni istediğin zaman veda bile etmeden terk edip,6 ay sonra gelebileceğini sana kim söyledi!"
Bağırdığın için boğazın acıdığında kaşlarını çatıp yutkunuyorsun.Böyle kolay ağlayabildiğin için kendinden nefret edip elinin tersine akmasına izin vermediğin yaşı sildiğinde avucundaki anahtarı almaya çalışmana engel olup avucunu sıkıp elini arkasına götürüyor ve diğer elini uzatıp senin bileğinden yakalıyor.Sonra o küçük porselen ellerini kolundan yukarı doğru uzatıp omzundaki saçları geri attığında içlenmemek için kendini zor tutuyorsun ve yaşlarına engel olmuyorsun.
"Beni kendi silahımla vuramayacağını biliyorsun bebeğim...Bana karşı koyamayacağını da bildiğimi biliyorsun.Peki neden usluca beni beklemek yerine başkalarıyla takılıp beni öfkelendiriyorsun?"
Sakin olmaya çalıştıkça böyle gevşek davranmasına öyle öfkeleniyorsun ve onu o kadar uzun süre beklemişsin ki onun dokunulmaya bile kıyılmayacak çenesine bir güzel tokadı indiriyorsun.
"Min Yoongi.Böyle bencil olabileceğini sana kim söyledi? 6 ay boyunca birisinin kalbinin değişmeyeceğini nerden bilebilirsin!"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Vurduğun yerin içinden dilini gezdiriyor ve sakin gözükürken aniden elini senin karnının hafif üstüne göğsünün altına koyup sırtını kapıya yaslayana kadar seni itiyor.Küçük bir çığlık koyvermene bile fırsat vermeden o küçük suratını yüzüne yaklaştırıyor.Mimiksiz yüzünü böyle yakından gördüğünde ağlaman şiddetleniyor ve içlendiğin için yakınındaki bu yüze istemeden de olsa değiyorsun.
